duygu aykal

• 1988 yılında ölmüş, eskiden ankara devlet opera ve balesi başkareografı olan bir insan
• orkestra sefi gürer aykal'in eski esi.
• "insan insan" isimli bir eseri de mevcut olan kansere yenik dusmus koreograf,balerin
• sevgi soysal ın kardeşi.
• bulutlar nereye gideradli ilk çalışması da bulunan, türk balesine modernizmin kapısını açmış sanatçı
• ablası^* gibi aynı hastalık yüzenden hayatını kaybetmiş balerin
• dans tiyatrosunda cok önemli bir isim olan kurt joos ile calisma sansina erismis, arkasinda biraktigi insanlarin kendisi hakkinda hep cok güzel seylerden bahsettikleri bir insan.
• yaşasaydı bugün 75. yaşına basacak olan kareograf.
• (22 nisan 1943 - 8 ocak 1988) türk balerin ve koreograf. orkestra şefi gürer aykal'ın ilk eşi, yazar sevgi soysal'ın kardeşidir. selanik göçmeni bir baba ile alman bir annenin kızıdır. abisi kaya yenen, ablaları gönül öney ve sevgi soysal ve kardeşleri de izzet yenen ve mine kazmaoğlu'dur.
  
  "sevgi, hamilelik ve doğumla geçirdiği iki yıl içinde, ne yapıp edip şafak romanını da tamamlamaya çalışır. üstelik bu arada kardeşi duygu'nun^* koreografisini yaptığı, kendisinin de konusunu yazdığı "oluşum" balesi, istanbul devlet opera ve balesi tarafından sahnelenir. (...) balenin neredeyse yalnızca aşkı anlattığı tarihlerde, insanın hayatta kalma çabasını konu edinmek, aslında duygu için radikal bir çıkıştır." erdal doğan - sevgi soysal yaşasaydı aşık olurdum
  
  [bir isteği daha vardır kardeşinden. kolundaki ince gümüş bilezikleri çıkarmasını söyler.
  "bunları hastabakıcılara ver. çok sevmişlerdi."
  muhtemelen duygu'nun da artık 'koptuğu andır' bu. ama ablasının isteğini yerine getirir, bileziklerini hastabakıcılara dağıtır.] agy
  
  "son araba, ıssız bir kumsalın sessizliğidir; duygu aykal, uzakları görüp geri gelmiş dingin gözleriyle küçük bir kız çocuğudur şimdi. arabayı dikkatle süren, sahnede olup biteni bir de bizden işitmek isteyen... duygu için, düzeltilecek bir, birkaç, birçok yer de olsa bu iş bitti. (...) oysa her bitim yeniden başlamayı getirmez mi ardından, ister istemez?" bilge karasu - narla incire gazel
• oyunun bitiminde kopan fırtınanın dinmesini beklemek gerek. heyecan, gerginlik, çoşku, türlü kılıklara girer. sahnenin arkası bir uğultudur şimdi. sular çekilmeli, sahne arkasını, geçenekleri, kapıları, yolları boşaltmalı. arabaların gürültüsü uzaklaşmalı. son araba, ıssız bir kumsalın sessizliğidir; duygu aykal, uzakları görüp geri gelmiş dingin gözleriyle küçük bir kız çocuğudur şimdi. arabayı dikkatle süren, sahnede olup biteni bir de bizden işitmem isteyen... duygu için, düzeltilecek bir, birkaç, birçok yer de olsa bu iş bitti. onun da içinden geçen o garip, inanılması güç, anlamsız şimdi ne olacak? işim bitti. ne yapacağım şimdi? duygusu eser geçer mi? oysa her bitim yeniden başlamayı getirmez mi ardından, ister istemez?
  
  konuşmak güç. hantal sözlerle yetinmek zorunda kalıyor insan.
  
  yazı hem daha güç hem daha kolay. vaktin (uğultulu, dingin) akıp gidişine aldırış etmeyebilen her şey gibi...
  
  bilge karasu, narla incire gazel s.48