• edebiyat dostları (1987-1989).

    $oyle anlatiliyor bi yerde:

    // 1980’lerin ikinci yarısında ve 1990’larda tekrarlar tekrarlanmış, türkiye’deki bitmek bilmez çalkantı durulmaya başlamıştır, şiir de. türkiye’nin en kaliteli aydınları bu yıllarda sanatsal davranışlara devam etmeye çalıştılar, sanat adına davrandılar. edebiyat dostları 1987 ile 1989 yılları arasında yayınlandı.

    esasen bir akif kurtuluş , osman çutsay yapımıdır. adalet çutsay , hüsamettin çetinkaya , murat yetkin , enis rıza , deniz bilgin , cihan oğuz , kemal durmaz , yücel filizler , enis akın sürekli yazan isimler arasındaydı. agresyonu bol tarzda yazılar çıkarttığı için sık sık edebiyat düşmanları nitelemesiyle karşılanan bu dergi “ sanatsal davranışa ”, ahlaka önem verir nitelikteydi: bab-ı ali tarafından topyekun afaroz edilmecesine toplumcu gerçekçilikle hesaplaştılar, 40 kuşağıyla, sanatı politikanın güdümünde görmek isteyen politik çevrelerle hırçın kavgalar verdiler. bir tavır dergisi olmanın gücünü yaptıkları haftalık toplantılardan alan dergi yazarları şiir ödüllerine; hapse girince hepsi şair oluveren gençlere ve bunlara verilen günah çıkartma ödüllerine; imza günlerine; sosyalist politikacıya biat eden sosyalist sanatçıya; türk şiirindeki, müziğindeki arabesk solculuğa; bab-ı âli’nin usta çırak ilişkilerine “alçakgönülsüz fırçalar” atmakta adeta sözleşmiş gibiydiler.

    1980’lere ait statükocu herşeye karşı genç bir ses olarak don kişot ’un değirmenlere saldırışı gibi saldırdılar. sonunda elbetteki aforoz edileceklerdi. edebiyat dostlarının bağımsız ve agresyon dolu tavrına tepki duyan edebiyat çevresi kendi kişiliğini en uygun biçimde yansıtan cezayla karşılık verdi: sessizlik. ancak gizli gizli de olsa okumuş olmaları gerekiyor, çünkü ilk kez edebiyat dostları’nda dile getirilen pek çok tez (örneğin “ ideoloji kırma ”, “ entelektüel şiddet ” gibi kavramsallaştırmalar; sosyalist gerçekçilik , ikinci yeni , halkın dostları hakkındaki temel yargılar; asım bezirci , hasan hüseyin , aziz çalışlar , enis batur , zülfü livaneli gibi toplumun gözü önündeki figürler hakkındaki kanılar) bugün genel kabul görmüş durumdadır. tepkisizlik içinde boğulmaya terkedilen edebiyat dostları kazanan taraf oldu.

    derginin logosundaki don kişot figürünün elindeki mızrak “edebiyat dostları”nın “dostlarına” battı. kavgacı tavrını esasen sola, soldaki edebiyata yönetti ve böyle bir edebiyatı eleştirerek var etti. ikinci yeni’ye, halkın dostları’na, enis batur’a, deneyci şiire, gençlere ve anarşizme kapılarını açtılar. halil ibrahim özcan , ibrahim baştuğ , yücel filizler , mahmut temizyürek ve enis akın şiirlerini ilk kez bu dergide yayınlama fırsatı buldu.

    önce yücel filizler’in “ kemik ", ardından enis akın’ın “ hiç ama birini ” isimli kitaplarını da basan edebiyat dostları kendi iç çatışmaları sonucunda dağılırken, dergi sahipliğini hukuken üstünde bulunduran az sayıda kişi küçültülmüş bir ölçekte 8 sayı daha çıkarttı.

    iki yıl boyunca türk edebiyat makinesine saldıran ve onun tarafından lanetlenen dergi elemanları, dergi dağıldıktan sonra bir süre daha şiir dinletilerini sabote etmeye giriştiler, şiir adına, sanat adına ne gibi eylemler yapabileceklerini tartıştılar. sonra o dönem de kapandı. //

    (bkz: ruhuna el fatiha)

    ayrica

    (bkz: adam $air/#2492794)
  • 80 öncesinde çıkan halkın dostları adlı sanat dergisine imalı bir gönderme yapan edebiyat dergisinin ismi.
  • işlerin hiç de kolay olmadığı bi dönemde, edebiyat'a yine edebiyat'ın içinden bakmayı tercih eden, daha önce dağıtılmış rütbeleri hiç önemsemeyip sadece edebiyat'ın kendi değerleri üzerinden "ahkam kesme"nin imkanlarını arayan ve tam da bu yüzden dudak bükülerek karşılanan ve yer yer görmezden gelinen; ama sonrasında, dil'inin tedavüle çıktığını ve hiç adı zikredilmeden rahatlıkla kullanıldığını gördüğümüz dergi. çok insan için bir kırılma noktası olmuştur.
  • tüm arşivine pdf olarak ulaşılabilen: http://www.beyazmanto.com/edebiyatdostlari/
  • denizli'de solcu bir dayının işletmecisi olduğu abidik gubidik klasik pis solcu mekanı.
hesabın var mı? giriş yap