efkaristiya

• sakrament lerden biri. ekmek ve şaraptan tadarak kilise ayininde isa mesih in bedeni ile birleşme ve isa mesih in tesis ettiği akdi kanla/şarapla yinelemele.
• (bkz: evharist)
• ekmek isa'nın vücudunu, şarap ise isa'nın kanını sembolize eder.
• katolikler bu konuda çok ilgiçtir işlerine gelince bunun tözsel bir değişim olduğunu savunurken bazende gerçekten isanın eti ve kanı olduğunu savunurlar. halbuki yeni ahitte geçen çok açıktır bu benim gerçek bedenim ve kanım.hatta işlerine geldiğinde sikimsonik bir ülkenin sikimsonik bir köyüdeki sikimsonik bir rahibin ete dönüştüğü iddaa edilen ekmeğin sikimsonik bir gazateci tarafından çekilmiş fotoğrafını kanıt olarak gösterebilirler töz möz nere gitti oldu bilinmez tabi.bu ve bunun gibi manevralar klisenin bilime karşı popüleritesini korumak için yaptığı kandırmacalardır.papa ne kadar kutsal kitapta pek çok mecaz var desede bunların hangileri olduğu belli değildir bunları size ve bilime bırakıyoruz deselerde kendileri neyin ne olduğumu gayet bilmektedir.ayrıca papanın yanılmazlığı 2 kere kotolik öğretisi için kullanılmıştır papa bilimle uzlaşmış gibi gözüksede katolikler bunu onaylamak zorunda değildirler.
• the last supper'ın anıldığı ayin.
• evharist, eucharist, evharistiya, komünyon, komünyon ayini, kutsal komünyon, mass, rabbin akşam yemeği, ekmek şarap ayini şeklinde de karşınıza çıkabilir. pavlus ile ebioniteler arasındaki görüş ayrılığının en merkezi unsurudur. pavlus'a göre komünyondaki ekmek isa'nın etini, şarap ise kanını ifade eder. ebionitler ise saçmalama pavlus bu sadece bir hatıra diyerek karşı çıkar. hristiyanlıktaki reformizm sonrası protestanlar arasında efkaristiya'yı ebonist şeklinde yorumlayanlar da oldu.
• kiliselerde gerçekleştirilen ayinlerin sonunda, ekmek(genellikle daire şeklinde bir parçadır) ile şarabın kutsandığı ve bunların sıraya giren inananlara sunulduğu sakramenttir.
  
  ekmek, isa'nın bedenini; şarap ise isa'nın kanını temsil eder. aynı zamanda son akşam yemeğinde^* isa ve havarilerinin yedikleri yemektir. yani anlamı derindir.
  
  bu ritüel bazı kiliselerde her pazar yapılırken bazılarında sadece noel, paskalya gibi özel günlerde yapılır.
  
  komünyon iki şekilde alınır. ya peder bizzat ekmeği sizin ağzınıza bırakır, ya da kendisine eliniz önde gelir iseniz ekmeği avucunuza koyar.
  
  katolik kilisesinde; eğer resmen vaftiz edilmiş inançlı bir katolik değilseniz, ayin iştiraklerinizde bilmeniz gereken en önemli şey, efkaristiya ayinine aktif olarak dahil olmamanız gerektiğidir. gözlemci pozisyonunda kalmalısınız. sepetlere para atmak zorunda değilsiniz, mum yakmak zorunda değilsiniz, dizlerinizin üstüne çökmek zorunda değilsiniz, insanlarla el ele tutuşmak zorunda değilsiniz, ilahilere eşlik etmek zorunda değilsiniz. ama komünyonu almamanız gerektiğini bilmek zorundasınız.
• (bkz: mes ayini)
• hristiyanlıktaki efkaristiya yemeği, özellikle eski antlaşma'daki pesah yemeği ile ilişkilidir.
  
  evharistiya, tanrı'ya şükretmek anlamına gelir.
  (inancın doktrinlerden bağımsız yaşanması gerektiğini göz önüne seren önemli bir konu olduğunu düşünüyorum.)
  
  şimdi efendim, hristiyanlık'ta isa'nın son akşam yemeği hatırasına gerçekleşen bir ayindir ki bildiğimiz ekmek-şarap ayini.
  katolik ve ortodoks hristiyanlarca anlam bakımından fark yoktur ancak protestanlar biraz daha farklı düşünür.
  
  çoğunluğun ortada buluştuğu şey, efkaristiyada isa'nın gerçekten var olduğudur. doğru bilinen yanlışlardan biri, protestanların hepsinin ayin sırasında isa'nın var olmadığına inanmasıdır. halbuki luterci protestanlar gayet katolikler gibi düşünür: ekmek ve şarapta isa vardır. ancak onlar ekmeğin ekmek olarak kaldığını düşünür. isa'nın orada bulunması ve isa'nın bedenine dönüşmesi arasında fark vardır.
  ortodokslar ve katoliklerce sembol değildir ve gerçek bir kurbandır. sunulan mesihin bedenidir. bu kurban kan dökülerek değil, ekmeğin, kurban edilmiş mesihin bedenine dönüşmesi üzerinedir.
  
  bunun altında, ruhu hissetmek yatar. çünkü sadece sembol olarak bakılırsa tanrı ile birliktelik psikolojik olarak kalırdı. semboller gerçektir. kutsanan ekmek ve şarapla mesih aracılığıyla tanrı ile gerçek birliktelik yaşanır.
  (yorum: protestanların bu sembolleri gerçeklerden ayırma akılcılığı, ortodokslarca eleştirilir: kutsal ruh birlikteliğinin özünü oluşturan bu sembol ve gerçeğin bir oluşu değil midir? o zaman isa'nın oradaki varlığı bu durumda çelişkiye düşmüyor mu?)
  
  "tanrımız ve rabbimiz mesih, tanrı babasına kendisini ilk ve son kez olmak üzere sundu, haç sunak yerinde aracı olup ölerek insanları ebediyen kurtardı. görülür bir kurban bırakmak istedi (insan doğasının istediği gibi), burada haç üzerinde bir kez gerçekleşen kanlı kurban temsil edilecek ve anısı sonsuza dek sürecektir."
  
  aslında işin atlanan kısmı asıl mesele bunun bir kurban ayini olduğudur. kurban, isa'dan önce vardı. (dini ritüellerin, çok tanrılı, pagan ya da semavi dinlerdeki benzerlikleri hakkında yorum yapmayacağım, bu başka bir konudur.)
  isa kurban olarak ilahi hayatın bedelini ödemiştir. her ayinde isa dirilmez, onun kurbanı canlandırılır. tanrı rızasıyla yapılan sunudur.
  işte luterci ve kalvenciler burada farklı düşünür. onlara göre isa'nın haç'a gerilişi tek kurbandır.
  katolik ve ortodokslarca, mesih’in kurbanı ile efkaristiya kurbanı tek bir kurbandır: "o zamanlar haç üzerinde kendisini sunmuş olanla, şimdi papazların yönetiminde sunulan aynı ve tek bir kurbandır. sadece kurbanı sunma yöntemi değişiktir": "ayin sırasında gerçekleşen bu tanrısal kurbanda, haç sunak yerinde bir kez kanlı bir biçimde kendisini sunmuş bu aynı mesih, kansız bir şekilde bulunur ve kurban edilir."
• detaya girmek istemeyenler için ekmek-şarap ayini gibi yüzeysel bir tanım yapılabilir.