eli kalem tutmak

• bir behçet necatigil şiiri
  
  eli kalem tutuyor, işlek, yazması kolay.
  bastırınca dik, yazar kağıtları yırtarak.
  tuttuğu dağlarsa çevresinde yağılar,
  vurur gider kendini yakarak
  
  tuttuğu-- adam sen de! yaz-boz tahtalarında
  törpü, alışır büyüklere bakarak
  bir gün bırakırsa
  yalama yazılardan başlar yazma yitimi.
  
  güdük göçük yapılar yükselir çabuk,
  kimi boş meydanlarda parlar saman alevi.
  kalan ne, kalkınca kayırmalar aradan
  kuruyunca cilası kasap süngerlerinin?
  
  yansır yitik yaşamlar yalnızlığı
  çekili şifrelerde gergin gergefler üstüne.
  söyler pürtük ellerde bir stigma
  kuş tüylerinde miydi yoksa katı kerpiç?
  
  uzar gelir çin setlerinden yazı
  isli çıra, mumlar, gölgesi titrek.
  birleştirir, ayırır
  eli kalem tutmak
  
  (maya, 5 mayıs 1960/ şiirler, yky )