• elif emir öksüz abd'de doktora öğrencisi. görme engellilerin katıldığı bir yarışma olan holman ödülleri'ni kazanması için desteklerinize ihtiyacı var. aşağıya şu anda whatsapp'ta dolaşımda olan mesajını kopyalıyorum:

    (kısıtlı vakti olanlar için özet: buradan kaydettiği videoyu beğenmeniz yeterli. son gün bugün (28.şubat)

    "merhaba,
    ben elif. pek çoğunuz beni tanıyor olabilir ama ben yine de kendimi
    tanıtayım. doğduğumdan beri görme engelliyim ve hayatımdan çok
    memnunum. hem görme engelliyim hem de çok şanslıyım.

    bursa gibi büyük bir şehirde harika bir ailenin ikinci çocuğu olarak doğdum. ailem
    benim okuyabilmem için ellerinden gelen her şeyi yaptı. ilkokul mezunu
    annem bana az mı matematik testi okudu üniversite hazırlık yıllarında.
    sonunda kadıncağız faktöryel ve karekök gibi sembolleri öğrendi.

    babam haritalarımı çizer, ağabeyim de güzel yazı dersi ödevlerimi
    yapardı. eminim içinizde bunları yaşamış olanlar vardır. okul
    yıllarımda çok güzel arkadaşlarım ve birazı destek birazı da köstek
    öğretmenlerim oldu. destek olmayan öğretmenlerim sayesinde problem
    çözme ve duygu yönetimi becerilerim çok gelişti. destek olanların
    etkisi zaten malum.

    okulu çok sevdim. hiç sınıfta kalmadım ama neredeyse yirmi beş yıldır
    öğrenciyim, hala bırakamadım. iki yüksek lisans yaptım, iki tane de
    yarım doktoram var. fırsat bulunca okumak için amerika’ya geldim.
    sanmayın babam para babası. o yalnızca bir elif bir de melih babası.
    milli eğitim bakanlığı’nın verdiği bursu kazandım ve işte buradayım.
    türkiye’deki doktoram yarım kaldı buraya gelince, ama amerika’dakini
    tamamlamak üzereyim.

    bu arada anne oldum. kızım hızla büyüyor. ona kitaplar okumak, onunla
    birlikte resimler yapmak istiyorum. amerika’da bir sürü imkan var.
    öğrenci halimle bile bir sürü braille yani kabartma kitap
    alabiliyorum. kabartma kitap bulamazsam, oturup braille etiketler
    yapıyorum. kokulu boya kalemleri, yapışkanlı ipler, veya farklı
    dokularda parmak boyalarla kızımla resimler yapıyoruz. her parçasında
    braille olan bir yapboz bile buldum.

    sürekli düşünüyorum, türkiye’ye geri dönünce ne yapacağım, bunları
    nereden bulacağım diye. türkiye’de böyle şeyler yok mu? bir ölçüde
    var. fakat ithal ürün oldukları için korkunç pahalılar ve genelde
    ingilizce bilenlere hitap ediyorlar. şu benim braille etiketler
    yaptığım küçük plastik ailet örneğin: amerika’da asgari ücretle
    çalışan biri ortalama üç veya dört saat çalışıp onu alabilir.
    türkiye’deki asgari ücretlinin ise kırk saat çalışması bile az gelir.

    türkiye’deki görme engelli çocuklar ve ebeveynler çok daha iyisini hak
    ediyor. bu tarz ürünleri ülkemizde üretip çok daha ucuza alıcılara
    sunabiliriz. hem de ürünler türkçe ile uyumlu olur. hatta sürekli
    başkalarının ne yaptığını takip ve taklit etmek zorunda da değiliz.
    benim orijinal fikirlerim ve tasarımlarım da var. bir minik braille
    oyuncak tasarladım. telefonda babama ve ağabeyime anlattım. o kadarcık bilgiyle hemen tam istediğim gibi bir prototip yapmışlar. neden bunu ilkemizde üretmeyelim ve diğer ülkelere ihraç etmeyelim ki?

    bu fikir hep aklımın bir köşesindeydi. sonra amerika’da düzenlenen
    holman prize diye bir yarışma duydum. sadece görme engellilerin
    katılabildiği bu yarışma, her yıl üç finaliste hayallarini
    gerçekleştirebilmeleri için maddi kaynak sağlıyor. doksan saniyelik
    bir video çekip kendimi ve hayalimi anlatmamı istediler. en çok beğeni
    alan video direk olarak yarı finale yükselecek. hayalimi desteklemek
    isterseniz, beğenin videomu gitsin. son tarih 28 şubat.
    sevgiler

    https://youtu.be/_or8abfgalg"
  • bir görme engelli olarak destekliyorum. up up.
  • (bkz: içtenlikle desteklenecek proje)
hesabın var mı? giriş yap