• en az 20 yıl calisan kişilere, hizmetleri karsiligi emekli oldugunda verilen hediye. hic bir ise yaramaz. bir araba bile satın alamazsınız su an ki ikramiyelerle.
  • - nazaman emekli oluyon hayaticim?
    - kısmetse bu temmuz ömer gardaş?
    - ee nağpacan emekli ikramiyenle?
    - valla yapacak pek bi şe yok. hacca giderim herhalde. ev araba etmiyo, bi yaraya zaten melhem olduğu yok.
    - ne haccı lağn! valla bu şartlar altında bedava götürseler gitmem, çorum'a git daha iyi. biraz leblebi yi. bi de höyük mü ne diyolar ondan gör işte.
    - la hiç kabe'ylen leblebi bir olur mu deyyus?
    - lağn bu dünyada alacanı alamamışın, ahret diyon cennet diyon bi bahıma. git işte çorum'a. fıstık gibi şehir. hem sıcak olur oralar...
    - doğrusun tabi bi yerde.

    (bkz: based on true story)
  • ailelerin emeklilik yıllarında sahip olduğu diğerlerinden yaşça çok küçük son çocuğa aile içinde verilen isimlerden biri. -sen neden mi oldun? bakkala kibrit almaya yollayacak çocuk yoktu sen ondan oldun gibi tartışmaların ortasında kalan çocuktur aynı zamanda. babanızın dedeniz değil babanız olduğunu insanların anlaması için 20 yaşına falan gelmeniz gerekir. ama öte yandan sanatçının olgunluk dönemi eseri olduğunuzdan pek de kıymetlisinizdir. bir diğeri için (bkz: tekne kazıntısı) (bkz: yazar burada kendini anlatıyor)
  • kıdem tazminatının halk arasındaki karşılığı.
  • eskiden hem ev hem araba alınabilen bir parayken zamanla sadece eve, sonra sadece arabaya, sonra da ikinci el temiz bir arabaya ancak yeten bir paraya dönüştü. ben karavan bakmaya başladım, emekliliğim geldiğinde iyi bir karavan almaya yetecek kadar ikramiye verirlerse bayram edeceğim.
  • 2007 lerde 1 ev 2. el bir araba alırdı.
    2010 larda tam 1 ev alırdı.
    2018 lerde 1 evin yarısı.
    2020 lerde 1 araba.
    2023 de ise 2.el bir araba anca alır.
    tabi bu yazdıklarım orta halli bir ev ve en ucuz sıfır araba şeklinde düşünülsün.
  • işçi emeklisi babam 25 yıllık emeğinin sonunda aldığı ikramiye ile 2001 yılında, kriz tam patlamadan bir kaç gün önce müstakil bir ev aldı. 2000 aralık ayında emekli oldu, ocak ayında ikramiyesini aldı. 16 milyar emekli ikramiyesi. aldığı gibi hemen dolar aldı. o zamanlar da şimdiki gibi tl değersizdi. ev aradı bir süre ve şu anda da annemin yaşadığı evi buldu anlaştılar. sabah tapuya gidip devir yapacağı için doları tl'ye çevirdi. o gün kriz patladı. gerçi anlaştığı kişi kıllık yapmadı anlaştıkları paradan yani 19 milyara evi verdi. ama taşınmak için yaza kadar müsade istedi ve yaza kadar oturdu evde.

    şu anda ev bizim. öyle apartman dairesi değil, 4.5 kat imarlı, caddeye 100 metre mesafede, bankaların dibinde 130 m2 arsası bile bir emeklinin alabileceği bir şey değil. üstelik ev 2 katlı. yani altta kiracı bile var, kiracı da bizle birlikte girdi. o da emekli, ama ikramiyesi ile oğluna araba almış. oğlan da arabayı satıp yemiş karıyla kızla. 7500 lirayla yaşıyor işte. babadan vasiyet 1 yıllık emlak vergisinden daha fazla kira almıyor annem. o da 900 lira işte. baba vasiyetidir ordan gelecek paraya ihtiyaç yok.

    yani demem o ki emekliler değil de eskiden ev almak çok kolaymış. şimdi emlak çok değerli. üstüne bir de ikramiyeler kuş kadar kalmış, millet araba bile alamaz olmuş. bir ev 2 3 milyon buralarda. kim 2 3 milyon emekli ikramiyesi alıyor?

    emeklilik primi soygundan başka bir şey değil.
  • şimdi sorum şu, onca yıl emek ver çalış bir kaç yıldaki hayvan gibi artan enflasyon yüzünden paranın değeri çük kadar kalsın.neden biz? bunca emek neden çöp? coğrafyanın kaderi.
  • eskiden iyiydi de şimdi çok bozdu kendini emeklilik ikramiyesi
  • düşünün ki babam zamanında ev almıştı.
hesabın var mı? giriş yap