*

  • istiklal caddesi ile yeni çarsi caddesi arasindaki sokaklardan birinin adidir. beyoglu'nun ilk genelevleri bu sokakta acilmistir. cicekci olan eski adi genelevlerin abanoz sokagina tasinmasiyla linardi olarak degistirilmis, 1934'de de eski cicekci adini almistir. bu sokakta fuhus yapan kadinlara zamaninda cicekci yosmalari ya da cicekcinin gulleri denirmis.
  • ilhan berk'in pera kitabında uzun uzun anlattığı sokak. bir alıntı..

    "ilk anda bütün varını yoğunu ortaya döker: " ben buyum" der. bunda bir erdem bile bulur. belki bunun için olacak (erdemin gücü nasıl unutulur) o dünya güzeli sokaklardan biridir. bu büyüsünü de hiç yitirmez...
    sonra da bu sokak yine pera'nın bütün güzellerini çatısı altında toplamıştır. böylece bir altınçağ tanığıdır. aslında pera'nın bütün sokakları gibi bir sokaktır o. uzunyol'dan başlayan yolculuğu (ki sokak meraklılarına bu yolculuğu önermek isteriz) bir süre sonra yeni çarşı caddesi'nin bir koluna çarparak son bulur. ama bu sokağın asıl karizması sakinleriyle olan içli dışlılığındandır. eski çiçekci sokağı onlarla özdeşleşmiştir sanki. kendini onlara sunmasını bilmiştir. bu da her sokağa nasip olmaz elbet...
    bütün pera sokakları arasında içinde en çok düş gören ( pera sokaklarına bugün düşten başka ne kalmıştır ki) bir sokaktır o. dahası, düşün kendisidir de. bunun için de beyaz bir hayalettir eski çiçekci sokağı. yine bütün hayaletler gibi de yalnız zaman zaman görülür.
    böyle de bakılmalı eski çiçekci sokağına"
    ilhan berk, pera, yky, 1996, 2.baskı, sayfa. 120-121.
  • bir zamanlar çocuklarının, kilisenin yüksek duvarlarının arkasında, içi hazinelerle dolu sandıklar olduğunu hayal ettiği, binalarının çatılarından istanbul'un en güzel kırmızı damlarınının göründüğü, sığırcık kuşlarının seslerinin pazar günlerinin en güzel melodisi olarak hatırlandığı, camdan cama gerilmiş iplerde çamaşırların kurutulduğu, kapı önlerinde sabahlara kadar oturulduğu, mermercisiyle, boncukçusuyla, camcısıyla, deli asaf'ıyla, madam elizabeth'iyle, nefi bey'iyle, inci hanım'ıyla, anayıt hanım ve kaya bey'in büyük aşkıyla, eskinin, çocukluğun, en güzel seslerini ve anılarını barındıran bir büyüdür, geçmişin en güzel yanıdır eski çiçekçi, geçmişe özlemin belki tek adresidir, hatırlanan en güzel yuvadır...
  • sözü edilen genelevlerle ilgili birinci elden bir kaynak olarak: (bkz: temasa i dünya)
  • bir tren kompartımanında yetişkinlik ve ergenlik diye iki ayrı yolcu olsaydı. bu iki yolcuyla aynı mekanı paylaşmak zorunda kalan bir sabi sıkışsa, bu tren keşke bi yerde mola verse diye düşünseydi. bence en ideal mola yeri eski çiçekçi olurdu.
    birbirine o kadar yakın karşılıklı blok haneler, balkonumsu demirlerde fırıldaklar, çiçekler. sokağın girişinde solda terk edilmiş ya da kapalı tutulan bi dükkan. eskiden açık olan genelevlere renkli gece hayatına tezat olarak gündüzleri oldukça sakin görünmektedir. soluklanmak isteyen canlara sanki bir mağaradır. sadece bir kere gerçekleşen süprizlerin diyarı, belki bir tören alanı.
    ben ve varsa diğer kaderdaşlar orada ellerimizi kafamıza sarmış maziyi düşüneduralım, eski çiçekçi kendi anılarına yenilerini eklemektedir. bizi kendine eklemektedir.
hesabın var mı? giriş yap