eskiden çok eskiden

• yaşlı insanların öykü anlatırken kullandığı bir giriş cümlesi ^*
  
  - eskiden çok eskiden, dedelerimiz bir oturmada bir öküzü yermiş ( dedelerimiz hayvanın önde gideniymiş, doyacağın kadar ye bırak ki aç olanlarda yesin )
  
  - eskiden çok eskiden, kadınlar böyle değnek gibi değildi. nenenizde bir göt vardı ki peheeeeyyyy..aşure kazanı gibiydi mübarek. şimdi ne öyle fincan götlü karılar geziyo ortada.
  
  diye gider bu.
• (bkz: eskidendi çok eskiden)
• petros markaris'in turkuvaz kitap'tan çıkan güzel mi güzel eseri. ayrıca içinde polisiyeden daha fazlasını barındaran kitap.
• en güzel kullanımı istasyon insanları şarkısındadır.
  
  istasyon insanları
  ruhidir benim adım
  hiç çıkamam evimden
  dostlar uydururum hayali
  mutluyumdur bu yüzden
  
  bir çiçek dürbününden
  insanlara bakarken
  bir gün bir istasyon gördüm
  trenleri geciken
  
  yolcular ellerinde
  tek gidişlik bir bilet
  henüz bilmeseler de
  hayat bundan ibaret
  
  istasyon insanları burdalar tesadüfen
  aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden
  eskiden, çok eskiden
  ben daha çok küçükken
  
  henüz cennet plajı
  otopark olmamışken
  mercanların arasında
  küçük balıklar vardı
  
  en güzelleri el boyunda
  kavuniçi olanlardı
  bir gün bir rüya gördüm
  o kavuniçi balık benmişim
  
  büyümem beklenmeden
  afiyetle yenmişim
  istasyon insanları burdalar tesadüfen
  aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden
  
  ruhidir benim adım
  bir sırrım var saklarım
  ama görünce anlarsınız
  yalnız dikkat acımayın
  acınmak canımı en çok acıtandır