ferahlamak

• rahatlamak, huzura kavuşmak...
• nadir de olsa zaman zaman hissedilen rahatlama duygusu.
  örneğin;
  kilo verdiğimde (uçma hissi)
  spor yaptıktan sonra (aynı his)
  uçak indikten sonra (bir daha binmiycem diye sözler verilmiştir bir kaç saniye öncesine kadar)
  okullar yaz tatiline girdiğinde (eziyetten kurtuluş)
  küçükken anne baba evde olmadığında (ev bana kaldı, kavga yok gürültü yok, karışan yok. huzurlu bir sessizlik ve özgürlük duygusu)
  hastanede test sonuçlarının iyi haberini aldıktan sonra (iki saniye önce hayatta en önemli şey buydu. şimdi aklım yine çıkınca ne yesem? faturayı nasıl yatırıcam? gibi saçma sorularla dolu)
  
  (bkz: insanoğlu nankördür)
  (bkz: olmaya devlet cihanda bir nefes sihhat gibi)
• (bkz: esenlemek)
  (bkz: eselmek)
• serin akşamlardan sonra gelir.
• “kör olduğundan emin olmak için göz kapaklarını kaldırıp baktılar, ama göz yuvalarında sadece boşluk vardı. herkesin içi ferahlamıştı.” ^*
• bende, belirsizlikten kurtulmak akabinde tezahür eden duygudur. en kötü sonuç bile belirsizlikten iyidir. kavuta'ya göre tabii. olmuşla ölmüşe çare olmamasından mütevellit; belirsizliğin ortadan kalkması, yeni duruma ayak uydurmaya çalışmakla ferahlamayı beraberinde getirmektedir. yaptığım büyük bir hata yüzünden sevdiceğim benden ayrılmıştı. konuştuk, dün gece birlikte uyuduk, denedi. olmamış. keşke olsaydı. az önce aradı. olmayacak, ayrılalım dedi. içim yana yana tamam dedim. şu an neden olduğunu bilmediğim bir şekilde ormanda derin nefesler alır gibi hissediyorum kendimi. halbuki basık evimin göt içi kadar salonunda dumandan göz gözü görmez vaziyette ve l koltuğun bi kenarında ayaklarım, diğer kenarında götüm olacak şekilde iki büklüm oturuyorum. ama ferahladım. gitmeseydi iyiydi. ama sonuca bağlandığına sevindim.
• arınmanın ve duru bir ana kavuşmanın eş anlamlısıdır.
• naneli şekerden sonra su içmek.
• muhtelif yolları haizdir enikonu. trafiğin açılması, elin boşalması, vitesin yükselmesi et cetera. ^**
• bu hissi yaşatan şeylerden birinin tarifi burada.
  
  çetin çetintaş anlatışından da etkilenerek giysilerimi başta olmak üzere kullanılmayanlar çöpe, kullanılacaklar düzgünce hizalandı.
  kendimin aldığından emin olamadığım, anımsayamadığım ya da hediye gelen ama şu an hayatımda olmayan insanlara dair kalan ne varsa da yallah çöp poşetine.
  
  onların yerine yenisini de eklemedim, zaten optimum eşyam var. eksikliğini duyduğum bir şey olursa da edinirim. kendimi rahat bırakıyorum bu konuda. serbest bırakmak da ferahlamak duygusuna yönlendiriyor sanki.