from the underground and below

• 97 tarihli overkill albümü
• trackleri de şöyledir;
  
  it lives
  save me
  long time dyin'
  genocya
  half past dead
  fuct
  im alright
  the rip n tear
  promises
  little bit o murder
  space truckin'
• thrash metal adina 90'larin sonunda cikmi$ en saglam yapit.. sagi solu alternative basmadan onceki son guzel hadiselerden biriydi. (bkz: cryptic writings)
• değeri az bilinen overkill başyapıtı.overkill'in enerji toplarından biri daha
• ankra eski$ehir yolunda 190 ile radara girmemi saglayan super gaz overkill albumu.
• dinledikçe ayrı bir keyif aldığım sözleri okudukça korktuğum "acaba yanlış bir şey mi yapıyorum" hissi uyandıran enerji dolu overkill albümü.daha önce duymadığım değişik vocal tarzı,hızlı ve dinamik gitar tonları,farklı melodi anlayışı ile beni kendine bağlamıştı.onlardan sonra keşfettim apayrı bir dünya olduğunu.sonra herşey yerli yerine oturdu müziğin güzelliği ile herşey bambaşka gözüktü gözüme. başkalarının da benim gibi hissettiğini anlamak ve özellikle bunu duymak bana hala heyecan veriyor.overkill in başka albümlerinide sonradan edinme fırsatım oldu ama bu albüm kadar tad vermedi.belki ilk olduğundandı belkide overkill in her zaman kullandığı yöntemden farklıydı...
• sene olmus nerdeyse 2011, su albumu ilk gun ciktiginden beri hala arka arkaya dinliyorum... lan diyorum bir album nasil boyle gaz olabilir... adami nasil ucurabilir... hayir her solonun, her ritm degisikliginin dibine kadar ezberlemisim ve aradan gecen bu kadar yila ragmen bu album hala nasil boyle bir buyuk keyif verebiliyor anlamak mumkun degil...
  
  ayni seyi wfo, years of decay, horroscope, killing kind icin de soylemek mumkun... sonraki albumlerde bu etki bir miktar azalmis olsa da, en son ironbound ile gene ucurdular bizi sagolsunlar...
  
  (bkz: overkill)
  
  hatta years of decay albumunu walkmen'de kasedi olmadigi halde bastan sona dinlemisligim var ama konu disi simdi...
• tam bi 90'lar karanlığında thrash metal albümü. o dönem hayatta kalabilen thrash metal gruplarının genel havası bu yöndeydi zaten, değişen zamanlara ayak uydurma ve hayatta kalma çabası. ama işte, bu albüm o karanlıktan beslense de genel olarak kendine özgü. kafaya balyoz gibi inen bir gitar tonu var, muazzam. genel olarak ritim gitar ağılıklı, kısa rifflerin bol bol tekrarlandığı "çat çat çat al ulan" albümü. valla böyle albümler pek gelmiyor artık, tamamen o döneme özgü.
• şahsi kanaatimce en kıyak overkill albümü. 15 sene sonra bile tozlu raflardan çıkarılıp, dinlendiğinde aynı tadı verebiliyor. daha ne diyem gurban ???
• bobby amca bu albümden bahsetmeyi pek sevmez, so ben de sevmem. o yüzden çenenizi kapayın ve dinleyin.