görücüye çıkmak

• inter'den yada real madrid'den gelen yetkili menejer, dis iliskiler sorumlusu vs. gorevlilerin turk futbolcusunu once yakin takibe alip akabinde tribunden izleyip not tutmalari eylemlerinin tumune verilen isim. bu iki guzide klubun disindaki klupler icin ayni hadise gecerliyse bu durum icin "resmen talip olmak" tabiri kullanilir.
• yüzümde acı bir tebessüm açtıran hadise.
  
  iki yıl kadar önce çöp çatanlık yapmak işini üzerimize almıştık sevdicekle. erkek kızın, kız da erkeğin bildiğinden habersizdi. her ikisine de aynı yalan atılmış, "ya bir bakacaksın alt tarafı, onun hiçbir şeyden haberi yok zaten" denmişti. alışveriş yapan kızlarla, recep ivedik izleyecek erkekler cevahir'de karşılaşacaklardı. çok yaratıcı değil mi? plan pek düzgün işlememişti, ben sevdiceği arayıp nerde olduklarını öğrendim ve oraya doğru yürümeye başladık. mağazaların baştan çıkarıcı gücüne dayanamayan kızlar birbirinden çoktan ayrılmışlardı. ben ve kuzenim yürüyen merdivenden çıkarken sevdiceği, annesini kaybeden bir çocuk telaşında gördüm. sandım ki bizi arıyordu gözleri.
  
  işte bu andan sonraki bir kaç dakika içinde yaşadığımız duygu değişimini size anlatamam. sevdicek meğer bizi değil kuzenini arıyormuş ve biz yukarı yanına vardığımızda bize hiçbir şey söylemeden, bana verdiği hızlı bir öpücüğün ardından başka bir yöne doğru yürümeye başladı. kuzenimle ben gittiği yöne baktığımızda düşüp bayılma noktasına gelmiştik. kontrolden çıkmış bir halde kuzenime şöyle bir yumruk atıp "yaşadın a.k." dedim. onun nefesi kesildiğinden hiçbir şey söyleyemedi. kendimize ne kadar zamanda geldik, sevdicek o afetin yanından ne kadar sürede geçip gitti, arkadan gelen gudubetin "merhaba" demesine ilk kim cevap verdi hatırlamıyorum. ben yaşananlara gülüp geçebiliyordum çünkü tuzum kuruydu. ama kuzenim gerçek anlamda sarsılmıştı.
  
  hatırladıkça gülüyorum o halimize. o gün sevdiceği daha bir sıkı sarmıştım tüm sevgimle. şimdi aynı konuma düşürüldüm. görücüye çıkıyorum dostlar. ilk kez kendimi bu kadar çaresiz hissediyorum. "hayır, yaşanmasın hiçbir şey" diyemiyorum. bu duygunun tarifi yok. uzun zamandır olaylara müdahele etmekten vazgeçtim. benim hakkında küçük beyinlerden çıkmış tüm planları sessiz ve tepkisizce izliyorum. birileri var etrafımda. kimileri kendi hayatında, kimileri kuzeninin hayatında, kimileriyse torununun hayatında bana yer açmış durumda. bense hepsinin hayatında yer alacakmışım gibi onların isteğini kıracak en ufak bir davranış sergilemiyorum. vazgeçtim her şeyden.
  
  bana hiç anlatamadı ama görücüye çıkarken sevdicek ne hissetti acaba. bildiğim o da vazgeçmişti her şeyden. benden de...
• başımdan habersiz olarak geçen hadise. şimdi olaylar şöyle gelişmişti; günlerden bir gün ananem yana yakıla beni arıyor:
  
  - (sesinde bi telaş) nerdesin anderun mastisi?
  -yoldayım eve gidiyorum noldu anane? bi şey mi var?
  -yok yok ben sabiha teyzendeyim ( kankisi) eve gitmeden buraya gel.
  -ya napcam ben sabiha teyzede anane?
  -ya sen gel işte.
  -iyi tamam geliyom.
  
  aradan 5 dakika geçiyor:
  
  -geldin mi nerdesin?
  -ya dolmuştayım 20 dakkaya geliyorum tamam.
  -hea iyi çabuk gel.
  
  ya diyorum nedir bu ilgi alaka? illa gel demeler, iki dakkada bir aramalar, daha da iki gün önce görüştük beni özlemiş de olamaz, bi işi düşse telefonda söyler,nedir hikmeti diyorum ama işin içinden çıkamıyorum. neyse sonunda varıyorum. salonda ananem, kankisi sabiha, sabiha'nın ben yaşlardaki torunu kızcağız, bi de daha önce hiç görmediğim bi teyze var. salona girer girmez tuhaflığı seziyorum esasen çünkü ev sahibi sabiha teyze bu konuğu tanımıyor! nasıl ya diyorum içimden.isminiz neydi deniyor, kadın: "sevgi, allah sevgisinden aklınıza gelsin "diyor (manevi yönü tavan yapmış bi teyze olduğunu anlıyoruz ve gülmemeye çalışıyoruz), nerelisiniz, nerde oturuyosunuz tarzı sorular vs... tabii yine çakozlamıyorum olayı, nerden aklıma gelir gün gelip ananemin içindeki pezonun ortaya çıkacağı.sonra bi ara fark ediyorum ki kadın bi beni süzüyor ( bu arada nası serseri bi haldeyim üstümde kargo bi pantalon kulağımda çivi şeklinde küpeler falan hani kadının kafasındaki gelin modeliyle uzaktan yakından alakam yok kesinlikle kafadan kaybediyorum yani), bi diğer kızı ( bu kız gene daha usturuplu giymiş, daha şanslı ve onun da benim gibi hiçbir şeyden haberi yok), neyse sorular soruyor bize falan ama yine anlamıyorum hani yaşlı teyze işte diyom, meraklı biraz zaar. neyse kadın kalkıyor, gidiyor bi süre sonra. ananeme dönüp soruyorum :
  
  -kimdi ya bu kadın?
  -( pis pis gülüyor önce bi) benim gittiğim bi yün dükkanı var ya onun sahibinin annesi işte.
  -e peki ne işi vardı burda? ( o pis sırıtıştan uyanıyo gibi oluyorum biraz)
  -size görücü geldi işte.
  - görücü mü? nası ya?siz derken?
  -ya bugün gittim gene işte dükkana. bu kadın da ordaydı tanıştık, konuştuk.çok sevdim kadını. oğluna kız arıyomuş.bana sordu bildiğim var mı diye bende dedim ki ben şimdi bi arkadaşıma gidiyom sen de gel, benim bi torunum var, arkadaşımın da bi torunu var biri uzun biri kısa ( bu benim) hangisini beğenirsen artık. kadın da geldi işte.
  - oha anane tezgah mı bu seç beğen al demişsin resmen!
  - ne var canım. sizin becerip birilerini bulacağınız yok. hem oğlanı görseniz paşa gibi oğlan, çok yakışıklı, çok efendi,çok öle çok böle bla bla... hem de göztepe gibi yerde yün dükkanı var.
  -ya anane yünleri ömür boyu bedavaya getirmen için evlenemem kusura bakma.
  - terbiyesiz ben sizin iyiliğiniz için şettim.size de iyilik yaramaz.
  
  ve gerçekten yaramıyor çünkü zaten allah sevgisinden aklımıza gelen sevgi hanım teyzeden hiç ses çıkmıyor o günden beri ve bu olay orda burda anlattığımız komik bi anı olarak kalıyor...
• ne fena bir durumdur bu.anlatılmaz yaşanır cinsten. bu gün 2. defa görücüye çıktım.gelenler allahtan erkek arkadaşım ve ailesiydi.içeri gidip hoş geldiniz demek en az on dakikamı almıştır.en sonunda yengem beni iteleye iteleye getirdi içeri.pespembe bir suratla kendimin dahi duyamayacağım sessizlikte hoş geldiniz faslı,el öpme faslı derken tüydüm.yemek,çay,pasta börek ikramı derken mutfağa sığındım.2-3 saat sonra sakinleştim derken malum mevzu açılınca cilt rengim yine pembeye döndü.bir sonuca varılamadı bu gelişte.kızımızı daha vermedik ama bence vermeliyiz.aynı faslı yeniden yaşamak istemiyorum.
  
  velhasılı kelam, tanım: insanın kendini tanıyamadığı hale sokan durum.
• bunun bir tık ötesi ve daha vahim olanı, düğünden sonra kayınvalidenin arkadaşlarıyla ev oturmasında boy göstermektir.
• kız: "bugün bana görücüye gelecekler. tamam dersem, boşanma hazırlıkları başlayacak."
  
  [altyazılı açıklayacak olursak; görücü, söz kesimi, nişan, düğün, geçimsizlik, boşanma. bütün bu süreç aslında çevrim, döngüsel. hatta boşanma sonrası gene birini bul, hoşlan, sözlen, nişanlan, vd.]
  
  (bkz: görücü/@ibisile)