gözlerine yazılmamış bir destan

• bir nurullah genç şiiri.
  
  bu şiirde iki göz var
  biri senin; biri onun
  senin o karanlık, küf kokulu
  matem gözlerini terk ediyorum
  
  biliyorum; saçlarının sarısı
  gözlerinin yeşiline karışmış
  biliyorum; sana benzemek için
  melikeler birbiriyle yarışmış
  fosforlu ve derin bakışlarına
  çağlar boyu nice destanlar yazılmış
  oysa ben görülmedik bir lale yaprağına
  gökleri kıskandıran bir destan yazıyorum
  gözlerin değişip kaplasın karanlığı
  bütün ufukları sarsın gözlerin
  gene de hep bende kalsın gözlerin
  
  l
  kapama gözlerini; karanlıktan korkarım
  atlılar kaybeder yolunu, hasretimin
  posta güvercinleri geri dönmez ülkeme
  yaslı dereler gibi mutsuzluğa akarım
  kapama gözlerini; karanlıktan korkarım
  
  ll
  ateşten ve köpükten sıyırıp ellerimi
  mekânımı gülistan eyleyendir gözlerin
  isyanıyla ihtiras ve gerilim yaşayan
  kabil’in ruhunu kan eyleyendir gözlerin
  vuslat aşkını leyla düşürmedi çöllere
  arzı mecnun’a hicran eyleyendir gözlerin
  gözlerinde başladı tarihin macerası
  adem’i havva’ya ram eyleyendir gözlerin
  kerem dağlar ardında aradı gözlerini
  kamber’i bile viran eyleyendir gözlerin
  ferhat dağları deldi yolunu bulmak için
  sevmeyenleri giryan eyleyendir gözlerin
  suların emzirdiği muamma bir çocuğu
  yedi iklime hakan eyleyendir gözlerin
  
  lll
  gözlerin göklerinde
  her yüzyılın başında
  birer akkor olmuş gözlerin
  çekip çıkarsam da mısralarımı
  ben yalnız gözlerinin şairiyim aslında
  
  hangi rüzgara verdiysem aşkımı
  beni alıp yangınlara götürdü
  muştu beklediğim bütün yelkenlilerden
  ateş düştü içime
  
  lv
  yüreğimden fışkıran bir “ah” mıdır gözlerin
  beni benden koparan “eyvah” mıdır gözlerin
  bu gözler, o aydınlık, o güzel gözler değil
  yoksa yalancı mıdır, günah mıdır gözlerin
  ses midir, aynalarda çarpan kulaklarıma
  kürdili hicazkar mı, segâh mıdır gözlerin
  arif bey’i itri’yi ömür boyu inleten
  nihavend mi, sultan-ı yegah mıdır gözlerin
  kubbesinde yitirdim zaman duygularımı
  akşam mıdır, gece midir, sabah mıdır gözlerin
  ruhumu baştan başa acılarla dokuyan
  beynimi kurşunlayan silah mıdır gözlerin
  her köşede zifiri bir silûet bırakan
  gönül memleketimde seyyah mıdır gözlerin
  renkler avare; sitem başıboş kuytularda
  mavi midir, yeşil mi, siyah mıdır gözlerin
  yoksa yalancı mıdır, günah mıdır gözlerin
  
  v
  nihan kıldı gözlerin bana kapılarını
  oysa ben gözlerinden girerdim yüreğine
  her bakışın bir damla ab-ı zindegan idi
  hicranlı her gülüşün bin yıllık figan idi
  içime, soluşundan sonra koyu renklerin
  birer şirpençe gibi düştü gözbebeklerin
  feryadıma gök bile bigane değil şimdi
  söyle, kurtuluşun mu, harabın mı gözlerin
  gözlerinde mi mehtab; mehtabın mı gözlerin
  
  vl
  çağlayanlar bile hararetlidir
  buğday başağının açlığıdır ufuklar
  siperleri aşıklar mı doldurmalıydı
  zalimler mi
  neden böyle hıçkırıklı, umutlar
  
  vll
  beni hangi urganla bağladın gözlerine
  beni hangi ırmağa karıştırdın yeniden
  senden kopamıyorum gözlerin var oldukça
  sensiz yapamıyorum yüzün bahar oldukça
  gözlerine baktıkça duruluyor yüreğim
  ölse de, gözlerinden soruluyor yüreğim
  indirme kirpiğini; tutuşmasın kainat
  nazar kıl; ferahlasın; kavruluyor yüreğim
  sensiz küle dönerek savruluyor yüreğim
  
  vlll
  diyorlar ki ağla
  ağla ki dumanı dağılsın yolların
  ağlamayı denizlere bıraktım
  
  yalnız gözlerindir hayatta kalan
  uğruna adandığım
  mahşeri sularla çevirip dört yanından
  gönlümde sakladığım
  aynalarda arayıp bulamazken günboyu
  gölgesinde konakladığım
  gözlerindir ufkumda dalgalanan
  
  rüstem’in kanını döktüm yerlere
  istanbul’u kuşattım gözlerin için
  azrail’e koştum siperlerimden
  gözlerine baka baka dirildim
  niçin kızıl kıyamettir gözlerin bu gün
  niçin heyelan var eteklerinde
  israfil’den işaret mi almışsın
  yanaklarında mahşer kalıntısı
  dudaklarında mizan
  bütün gamlı hüdhüdler belkıs’la döner sana
  yıldızlar vuslat için her gece iner sana
  rengini, gözlerinde kaybolan bilir
  
  lx
  gözlerin uğrak yeridir bestekârların
  şairler hüzne dalar yeşil okyanusunda
  eşiğinde ölümsüz dilenciler
  gözlerin gecenin intiharıdır
  
  sen gözlerine mahkumsun; gözlerin bana
  ben şiir yazmasam, kim tanır gözlerini
  geçerken yalnızlık sokağından
  hangi demirci indirir parmağına çekici
  hangi berber yanağını keser müşterisinin
  gözlerine bakmasam, doğar mı güneş
  
  x
  gözlerin boşluğa akan bir ırmak değil
  gözlerin sadece ölmek, yaşamak değil
  gözlerin tükeniş doruklarında
  bulunmayanları aramak değil
  gözlerine aşina olduğum günden beri
  ben artık her gece sesleniyorum
  düşe kalka
  yorgun argın
  derbeder
  yapayalnız
  duruyorum; yanlış anlaşılıyor
  her hücremde bir inkılab
  her gönlümde bir mahitab
  evim harab; ömrüm harab
  ne ay kaldı, ne de mehtab
  gök bulanık; ufuk silik
  gene de mağrur ve dimdik
  yürüyorum; mezarım oluyorsun ansızın
  
  xl
  bu son şiir, o küflü gözlerine yazılan
  bu son mezar kalbimde hicranla kazılan
  senin gamsız gözlerin kahkahalar atarken
  benim gözlerim viran; ağlamaya değer mi
  her cilven bir ıstırab; her nazın kapkaranlık
  yorgun kuraklığında ıslanmaya değer mi
  hiç güzel olur muydun gözlerin olmasaydı
  ateşlere girmeye ve yanmaya değer mi
  bir kevser ırmağında serinlemek dururken
  sellerine karışıp bulanmaya değer mi
  aydınlığın gözleri çağırıyor kalbimi
  zehir bakışlarınla boyanmaya değer mi
  gözlerine bir ömür dayanmaya değer mi
• nurullah genç'in her eseri bir başyapıt adeta, lakin bu destanı başka, bambaşka. şiir, sağ ve sol beynin ortak ürünüdür, sağ beyinde duygular vücut bulur, sol beyinde bunlara bir karakter verilir, ortaya böyle dahiyane eserler çıkar. sonuna kadar şair kullanmış yeteneğini. beynini de, kalbini de bu eserle ve pek çok eseriyle taçlandırmış.
  
  --- spoiler ---
  
  gözlerin boşluğa akan bir ırmak değil
  gözlerin sadece ölmek, yaşamak değil
  gözlerin tükeniş doruklarında
  bulunmayanları aramak değil
  gözlerine aşina olduğum günden beri
  ben artık her gece sesleniyorum
  düşe kalka
  yorgun argın
  derbeder
  yapayalnız
  duruyorum; yanlış anlaşılıyor
  her hücremde bir inkılab
  her gönlümde bir mahitab
  evim harab; ömrüm harab
  ne ay kaldı, ne de mehtab
  gök bulanık; ufuk silik
  gene de mağrur ve dimdik
  yürüyorum; mezarım oluyorsun ansızın
  
  --- spoiler ---
  
  (bkz: yağmur)
  (bkz: rüveyda)
  (bkz: siyah gözlerine beni de götür)
  (bkz: seni yaşamadan ölmeyeceğim)
• bir nurullah genç şiiridir. bu akşam bir aksilik olmazsa seslendirmeyi deneyeceğim. defalarca okudum ve hiç sıkılmadım. bu tür bir şiir yazmak gerçekten maharet ister.
• youtube kanalıma seslendirmesini eklediğim muazzam şiirdir.
• saat 03.08 biraz önce okudum etkisindeyim hala tekrar tekrar okuma hissi uyandırdı