• başlığı nasıl açacağımı bilemedim, umarım doğru ifade edebilmişimdir. ama sonuç olarak son aylarda yaşadığım durumdur.

    aslında genel olarak bilinçli bir tüketiciydim. her zaman gelirime oranla özenli harcamalar yapar kıyıda köşede biraz param olmasını tercih ederdim. ancak gezi ile başlayan ve günümüze kadar devam eden süreçte bu durum iyice arttı.

    bir kere gezi boykotu nedeni ile mayıs ortasından bu yana avm'lere adım atmadım. nasıl bir şey olduklarını bile unutmaya başladım. sanırım tüketmiyor olmamın en önemli etkenlerinden biri bu.

    zorunlu alışverişimin hepsini semt esnafı ya da cadde mağazalarından alıyorum. alıyorum dediysem sadece mutlaka alınması gereken yiyecek içecek vs.

    bunun dışında giysi satın almıyorum mesela, zaten etrafımdaki bir çok insanda olduğu gibi ölünceye kadar yetecek giysim var. aynı şeyleri giymekten rahatsız olmayan bir insanım zaten. temiz ve düzgün giydikten sonra problem olmuyor.

    bir kadın olmama rağmen tencere, tava, bardak, tabak, biblo, nevresim gibi ürünlere bakmıyorum bile. bunların çoğu evlerde fazlası ile var.

    elektronik olarak kuralım, beni gündemden uzak tutmayacak düzeyde alışveriş yapmak. yani 4-5 yılda bir yenilesem yetiyor.

    buraya kadar anlattıklarım olması gereken şeyler belki de. ancak son günlerde fark ettiğim bir şey var ki para harcayamıyorum. cimri bir insan değilim, hatta baz konularda bir miktar savruk olduğum dönemler de olmuştur. ama ülkede işlerin gitgide boka sardığını gördükçe para harcayamaz oldum. tamam kutu kutu dolduramıyorum ama hep bir gelecek kaygısındayım. ailemin geleceğinden endişe duyuyorum, kenarda daha fazla paramız olsun istiyorum. kendimi güvende hissetmediğim her gün daha da önemsizleşiyor benim için tüketim maddeleri. hep kendimi ve ailemi garantiye alma telaşındayım. başkalarına yük olmuyorum ama kendim harcarken 3'ün 5'in hesabını yapıyorum. ne olacak 3 liradan bile diyemez oldum.

    ha bu arada eşi dostu da uyarıyorum, ödüm patlıyor onlar için de.

    merak ettim ben mi yaşıyorum bunu bir tek başka yazar arkadaşların da başına geldi mi?

    not:ekonomist yada psikolog arkadaşlar açıklayabilir belki bu durumu, eminim vardır bir adı.
  • (bkz: psikolojik gibi ama bir film çekelim)
  • `bismillâhi tevekkeltü alellâhi lâ havle velâ kuvvete illâ billâh` :allah teâlâ'nin ism-i şerifini zikrederek evimden çıkarım. ben allah'a tevekkül ettim, güç ve kuvvet sadece allah'ın lütuf ve ihsânıyladır

    `hasbünallahü ve ni'melvekîl ni'melmevlâ ve ni'mennasîr` :allah bize yeter, o ne güzel hâmî, ne güzel güvencedir, o ne güzel mevlâ, ne koruyucu bir otorite ve ne kadar yerinde ve zamanında yardım edendir.

    duaları düzenli okunulduğu zaman tamamen kaybolup, yerini huzur ve sükunete bırakacak psikolojik durum.
  • bazı insanlar için bir hayali gerçekleştirmek, bazıları için ise ay sonundaki borcu ödemektir. ama asıl önemli olan bu endişeyi yaşatan şirketler, devletlerdir. insanlar kendilerine ve ailelerine yeticek kadar maaş alıyor olsalar, gelecek endişesi yaşamak yerine günlerini sanki son günleriymiş gibi güzel yaşayabilirler.
hesabın var mı? giriş yap