gelincikler

• edip cansever şiiri:
  gelincikler tek tek göründü mü çayırlarda
  işi iş kasabanın
  su yüzlü çocuğun işi iş
  bir de poyraza döndü mü hava
  başlar masmavi damarlar fışkırmaya yanaklarından
  faytonların turuncu tekerlekleri
  yansır gaz tenekeleriyle çevrili bahçelerde
  asılı çamaşırlarından bir tutam çivit kokusu alıp gider
  gelincikler tek tek göründü mü çayırlarda.
  
  saat onikilerde
  postanede mektup yazan adamlara bakar bir semt delisi
  durmadan bakar
  ki o mektuplar nereye giderse gitsin
  öylesine uzundur ki kasaba
  gelinciklerden bükülmüş bir ibrişim gibi
  gidip gelen mektup zarflarıyla tarif edilebilir ancak
  içlerinde kar serpintisi
  içlerinde bozkır
  içlerinde herkesin bir güneyi olan
  ve marangozlar upuzun kayıklar yaparlar bunun için
  kesersiz, çivisiz, elsiz
  sadece ruhlarından
  o kayıkları içinde domates doğranan bir akşamüstünde yüzdürürler
  canlanır suya değince hemen
  bordalarındaki nakışlar
  bir derya gülü alıp başını gider.
  
  yeter ki görünsün gelincikler
  önce tek tek görünsün sonra topluca
  usta bir doğramacı gibi kırmızılar doğrar kasaba
  gelincikler indi mi çayırlardan
  su bardaklarına, berber dükkanlarına girdi mi
  duvarlara sicimle tutturulmuş şişelere
  girdi mi bir kere
  -aynaları boğacak neredeyse
  -taşlıkları basacak sel gibi
  o zaman...
  tam o zaman
  marangozlar mis gibi rakılar içerek kayıklarında
  konuştukça binlerce kayık
  konuştukça binlerce köpük, binlerce kıyı olurlar
  ve nedense bir vapur bizi alıp götürecekmiş gibi bakarız birbirimize
  unuturuz sonra alıp başını gitmeyi de
  yeter ki iki dudak arasına konsun gelincikler
  ipince bir ıslığa yerleştirilsin
  türküler süzsün tüveyçlerinden
  kahveler eski renklerine boyanır yeniden
  biralar ciğ ışıkta bile parlak
  yıkanır tertemiz oluncaya kadar yaşamak.
  
  gerçekte bir sevinç, bir mutluluk yok değildir yüreklerimizde
  sevgiler umutlar yok değildir
  öyleyse neden çabuk küseriz birbirimize
  çabuk öfkeleniriz
  durup durup böyle hüzünlenmemiz neden
  anlamıyoruz da ondan mı yoksa
  bir bütün olduğunu mutluluğun
  umudun bir bütün olduğunu
  seziyor muyuz yalnızca
  baktıkça gelincik tarlalarına uzaktan
  öyle bir arada güzel
  yaşamanın lezzetini
  kanımızı tutuşturdukça gün günden
  buğusunu saldıkça
  bir tütün dumanı gibi yaktıkça genzimizi.
  
  özellikle "anlamıyoruz da ondan mı yoksa" diye başlayan kısım -ezberden döküldükleri sesi özlemek- çok güzeldir...
• (bkz: sözlük yazarlarının bugün öğrendikleri)
  ben bugün bir şiir öğrendim;
  çok severim gelincikleri, gelincik tarlalarını.
  artık bir nedenim daha var;
  meğer edip cansever daha da can vermiş de haberim yokmuş baharın en kırmızı güzelliğine...
  
  "baktıkça gelincik tarlalarına uzaktan
  öyle bir arada güzel
  yaşamanın lezzetini
  kanımızı tutuşturdukça gün günden
  buğusunu saldıkça
  bir tütün dumanı gibi yaktıkça genzimizi. "
• edip cansever'in aynı adlı şiirinden, günümüzde ne çok ihtiyaç duyuyoruz bu çağrıya, diyerek:
  
  ...gerçekte bir sevinç, bir mutluluk yok değildir yüreklerimizde
  sevgiler umutlar yok değildir
  öyleyse neden çabuk küseriz birbirimize
  çabuk öfkeleniriz
  durup durup böyle hüzünlenmemiz neden
  anlamıyoruz da ondan mı yoksa
  bir bütün olduğunu mutluluğun
  umudun bir bütün olduğunu
  seziyor muyuz yalnızca
  baktıkca gelincik tarlalarına uzaktan
  öyle bir arada güzel
  yaşamanın lezzetini
  kanımızı tutuşturdukça gün günden
  buğusunu saldıkça
  bir tütün dumanı gibi yaktıkça genzimizi.
• bugün çıkan piiz şarkısı. zehir kadar yakıyor içi. peş peşe dinleyince bi köşede ağlıyorsunuz.