gulag orkestar

• mutlu ve sakin anlarda huzur veren; ama işin içine hüzün, hayal kırıklığı vs. karışınca pek can yakan, her türlü keyifli beirut albümü.
• son zamanlarda dinlediğim en iyi albüm..
  ötesi yok..
  
  postcards from italy, mount wroclai ile içinizi huzur doldururken,
  rhineland, the canals of our city ile flashbackler içinde yüzdürürken,
  gulag orkestar ağıt.. insanın ağlama isteğini körüklüyor.. muhteşem bi şarkı..
  
  bi de bratislava ve brandenburg var, içinizdeki çingeneyi uyandıran..
  
  vokaller o kadar başarılı ki..
• bu kadar genç yaşta, bu kadar olmuş bir albüm, nazar değmesindir.
  
  hüzünlü bir müzik fakat keyif veriyor...
  keyifli bir müzik fakat hüzün veriyor...
  
  tamamen o anki durumunuza bağlı.
• aslolanın müzik olduğu, vokallerin asla brass'ların^* önüne geçmediği, bazen ağıt, bazen neşeden oluşan ve bir şekilde aşina gelen muhteşem ezgilerden yapılmış, içinde bizim buraların davulunun, zilinin, melodilerinin bulunduğu, bana ikinci bir düğün ve cenaze hevesi yaşatan muhteşem albüm. özellikle gulag orkestar, mount wroclai, rhineland ve bratislava şarkıları oldukça başarılı.
• ayrıca beirut'un hüzün dolu bir ağıt niteliğinde olan ve albüme adını veren parçası. gerçi gulagda neşe olacak değil tabi. (bkz: şeytan stalin)
• goran bregovic'den sonra balkan havasını tam anlamıyla hissettiren yegane beirut albümü ve dahi albümün açılış parçası.
  
  "the best album to come out of albuquerque since the shins decamped for the pacific northwest, the debut album by beirut (aka new mexico-born 19-year-old singer/songwriter zach condon) bears an immediate resemblance both to denver's devotchka and the current passions of the athens, ga, crowd formerly associated with the elephant 6 stable.
  
  like devotchka, condon is heavily influenced by eastern european folk music and, to a lesser extent, the mariachi trumpets and latin rhythms of the desert southwest: the songs on gulag orkestar are lousy with mandolins and similarly plinky members of the string instrument family, accordions, horns, and hand percussion clearly played with dramatic in-studio arm flourishes. but like the athens folks (some of whom appear here in a supporting role, most notably a hawk and a hacksaw's jeremy barnes), condon isn't interested in mere approximations of traditional forms. condon and friends use the folk instruments primarily as really cool-sounding textures, exotic backdrops for condon's melodic indie folk tunes and impressionistic lyrics.
  
  the lyrics, it must be said, are the album's most obvious flaw, clearly the work of a young, romantically inclined teen who has never been to europe but has seen a lot of foreign art films about, like, gypsies 'n' stuff. ignore the clunky lyrics -- easy enough to do since condon is an unexpectedly appealing singer with a rich, mellifluous voice that, no kidding, recalls the great bel canto crooners of the pre-rock era (along with a little nick cave) -- and gulag orkestar is an infinitely more appealing album."
  
  stewart mason, all music guide
• rakiyla birlesince, guzelligi biraz daha artan, handiyse, rakinin suyla birlesmesini kiskanan, trompet calmanin guzelliklerinden dem vuran, mezesiz giden...
• (bkz: the flying club cup)
• they call it night,
  they call it night
  
  and i know it well.
• postcards from italy ile artık her aralık ayında beirut'un kalbimi fethedişinin yıldönümü kutlansın. bir de gelene cevaben kartpostal olarak italya'ya uçasım var.