• trevanian'ın hikayelerinin toplandığı kitap. aynı adlı hikaye* 2 değişik finalle kitabın başında ve sonunda yer alıyor. belirtmek gerek ki trevanian'ın hikayeleri (birkaçı dışında) romanları kadar etkileyici değil. bir arkadaşım hep söyler "iyi romancılar iyi hikaye yazamazlar çoğunlukla, tersi de geçerlidir" diye, zannımca bu teori, robert ludlum örneğinde olduğu gibi trevanian'da doğrulanıyor.(benzer konuları işleyen yazarlar oldukları için bu örneği seçtim). fakat biliyoruz ki " bu dahil butun genellemeler yanlıştır." *
  • trevanian'ın 2000 çıkışlı kitabı.
  • bir trevanian seveni olarak kendisinin en az basarili buldugum kitabi diyebilirim.
  • birkaç öyküde üslubun bana tom robbins i hatırlattığı ,henüz okunmamış trevanian kitapları varken öncelik verdiğim için hayıflandığım öykü kitabı.
  • içindeki bir kaç hikayesini* okurken kaba saba masalları anımsatan, yazarın basklıları anlatmaktan vazgeçmediğini gösteren öykü kitabı.
  • trevanian'ın ilginç öykü kitabının isim babası olan öykü. kitabın açılışını yapan bu öykü aynı zamanda, farklı bir sonla kapanışını da yapıyor. sadece sonu farklı olan o versiyonun kitaptaki varlığı beni düşündürdü. öyküler sonu için okunmaz. onları verdikleri his, yarattıkları atmosfer, anlattıkları hikaye için okuruz genelde. o halde sadece son paragrafını değiştirerek bir öykü, bir kitaba iki kez neden konur? bir ihtimal, kitapta yer alan en can alıcı, en iyi öykünün bu olmasından kaynaklanıyor. belki yazar ilk okuyuşta gözden kaçırdıklarımızı gözümüze sokmak için yapmıştır bu oyunu. sokmuştur da.
    -spoiler-
    bir başka ihtimalse biraz daha öykünün içeriğiyle ilgili, öykü aileleri tarafından yaralanmış iki insanın karşılaşması ve bu karşılaşma sonunda taraflardan birin ölmesi üzerine kurulmuş. iki versiyonda ölen kişi değişse de kasvetli bir güne başlangıç değişmiyor. bu anlamda çocukluktan yaralanmış insanların var olduğu bu dünya, kimin başına ne gelirse gelsin, ölen ve yaşayanlar değişsin veya değişmesin kasvetli kalmaya devam edecek demek istemiş de olabilir yazar. velhasıl, çocukları yaralayan dünya boktan bir yer.
  • okurken cogunlugu sarsmamis olabilir -ki sibumi ve katya'nin yazi gibi iki kult romanin yazarindan cok sey bekliyorsunuz demek de abesle istigal olabilir, yalniz bu, hikayelerinin kuvvetli ve bilgili bir uslupla, kendini icine cekip okutan bir oyku kitabinda toplanmis oldugu gercegini degistirmez.

    ölüm dansi'nda oldugu gibi ilk hikayenin ve son hikayenin sonu degistirilmis olarak kitapta yer aliyor. ben en cok bu yonunu begeniyorum galiba. ilk hikayeyi okur okumaz son sayfalara gidip ayni hikayenin farkli versiyonunu okumayi seviyorum.
    bir * etkisi yapiyor.
hesabın var mı? giriş yap