in the mist she was standing *
-
opethin orchid albümünün açılış arkısı...
seven milestones...
under a watching autumn eye
contorted trees are spreading forth
the message of the wind
with frozen hands i rode with the stars
with anger the wind blew
giving wings to my stallion
clouds gathered across the moon
blazing the white light
passing the lake i know so well
i am near, yet so far away
arrival...
i saw her shadow (standing) in the darkness
awaiting me like the night
awaits the day
standing silent smiling at my presence
a black candle holds the only light
darkness encloses
and the candle seem to expire
in her cold, cold hand
and as a forlorn soul
it will fade away
touching her flesh in this night
my blood froze forever
embraced before the dawn
a kiss brought total eclipse
and she spoke
once and forever
i am so cold
in mist enrobed the twilight
she was standing...
sonunda kafamı toparlayıp küçük bir yardım ile**
doğru ismi ile yazmayı başardım... -
opeth'in orchid albümünün ilk parçası..
grubun adının opeth olması zaten kaliteyi anlatmaya yeter..
passing the lake i know so well
i am near, yet so far away.. -
bu $arkıdaki farklı her melodiden birer albüm çıkarıp paranın vajinasına temas edebilirlerdi. yapmadılar. yaratıcılık, enstrüman hakimiyeti ve müzik olgusuyla beraber anılması gereken yakla$ık 14 dakikalık ba$yapıt. tabi ki kıstasların trende değil kaliteye endeksli olduğu bir müzik endüstrisinde. (bkz: ütopya)
-
artik konserde calarlar diye temenni ettigimiz eser.
-
gitar tablarıyla birlikte takip edilerek dinlendiği zaman tam bir şahaser olduğu ortaya çıkan oha dedirten opeth'in içinde binbir çeşit duygu barındıran şarkısı.
-
son 4 dakkasinda dinledigim en huzunlu melodilerden birini barindiran sarki
-
mikael'in* en gur $ekilde bogurdugu $arkilardan birisi olmasi muhtemel. yine opeth'in bircok $arkisinda oldugu gibi bir suru riff birbirine kusursuzca baglanmi$. opeth'e bir kez daha derin hislerle baglanmami saglayan garip bir $arki.
-
neden en sevdiğim opeth albümü orchid? neden morningrise, still life, blackwater park vs. gibi şaheserler dururken bu albüm?
işte birinci nedenim bu.
diğerleri için:
(bkz: under the weeping moon)
(bkz: silhouette)
(bkz: forest of october)
(bkz: the twilight is my robe)
(bkz: requiem)
(bkz: the apostle in triumph)
seneler sonra edit: my arms your hearse'a döndü favori birkaç yıl önce :) -
bana göre gelmiş geçmiş en iyi debut albümlerden olan orchidin açılış parçası; en iyi 3 şarkısından biri***... son 4 dakikasının muazzam olduğunu inkar edecek değilim, ancak kanımca şarkının en vurucu noktası 7:15-7:28 dakikaları arasındaki geçiş bölümüdür... keza bu öyle bir geçiştir ki, hem şarkının mood* ve tempo olarak birbirinden farklı olan iki yarısını birbirine inanılmaz derecede başarılı bir şekilde bağlar, hem de tek başına değerlendirildiğinde bile oldukça başarılıdır -- gerek duygusal olarak oldukça yoğun ve hüzün dolu olması, gerekse opethin trademarkı haline gelmiş -ve aralarındaki uyum başka hiç bir grupta opethteki mükemmelliğine ulaşamayan- twin gitar ekolünün en iyi uygulandığı birkaç melodiden biri olması bakımından...
-
darkness encloses kısmıyla beni bitiren, bir başka tanrı şarkısı daha...
kelimeler kifayetsiz kalır bu şarkı için. ayrıca iki tanrı şarkısı için daha (bkz: the apostle in triumph) ve (bkz: the twilight is my robe)
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap