ispirtocu saim

• kırıka'nın kaba saz albümünde yer alan bir eser.
  güftesi mustafa kamil gök'e, bestesi salih nazım peker'e ait.
  
  sözleri de şu şekilde;
  
  yıllarca dumanı sımsıcak tatlı
  samsun cigaraydı dudaklarımda
  malbora bulunca samsun'u attım
  izmaritim şimdi kaldırımlarda
  
  o tatlı sevdası bir nehir gibi
  durmadan dolaştı damarlarımda
  sürükledi o sevda nehiri beni
  içimi sızlatan kaldırımlara
  
  eskiden üşürdüm evin içinde
  ısınmak bilmezdim yorgan altında
  şimdi sokaklardayım unuttum üşümeyi
  sevgiyi de bıraktım sıcak odalarda
  
  her zaman allahtan şunu diledim
  son nefeste bir gülüş bahşetsin bana
  hayatta ilk defa ölürken gülmüş
  ispirtocu saim desinler bana
  
  taşlarda soğuk yüz, toprakta kar var
  hava çok kararmış ıssız sokaklar
  heykel gibi sakin uyumuş saim
  elinde bir mektup göğsünde resim
  heykel gibi sakin uyumuş saim
  son defa o gülüş dudaklarında
• rakıyla birlikte su gibi akıyor meret. saimlere olan sevgimi arttırdı.
• efsane şarkı. her dinleyişte başka bir hikaye, başka bir karakter anlatır bana, ama karakterlerin hepsinin adı saim'dir ve tüm hikayeler sokaklarda geçmektedir.
• beni çok derinden etkileyen şarkı. öyle bir hüzün, ama bir yandan da öyle bir boşvermişlik ve huzur var ki tarifi mümkün değil. yürürken yol kenarına kıvrılmış evsizlerde saim'i görüyorum ve ister istemez bir sempati duyuyorum artık.
• arkada inleyip yerlerde yuvarlananlar var bu şarkıda.
• bu şarkıyı dinlerken, rakıyı koklasanız bile kelle olursunuz.
  
  en baba gravol şarkılarından.
  
  eksel edit: http://www.youtube.com/watch?v=nz3rm7muuva
• mahallemizin delikanlısı saim, evimizin direği saim, pazar sabahı bakkala sıcak ekmek için koşturan saim, ilkokulda sınıf arkadaşları tarafından dalga geçilen saim, ayşe'nin ilk aşkı saim, zeliha teyzenin asker oğlu saim, ilk sigarasını ''öğretmen geliyor'' diye tuvalete atan saim, kahvehanede tavlayı koltuk altına sıkıştıran saim, bir selada ismi anılan saim... her saim'in marşı.
• ritimlerine ve vokallerine hayran olunası şarkı. aşmış bir ses uyumu, yavaş yavaş yükselen hipnotik etki, boşuna psychedelic zeybek dememişler.
• kırıka'nın magnum opus'u. sözlerine de imrenmeyle, ölüm korkusu arasında gidip gelen bir his beslerim.
• hayatımda duyup duyabileceğim en alt kültür şarkı ve evet kırıka'nın magnum opus'u. öyle bir alt kültür ürünü ki, bugün o feysbuklarda paylaşılan sikindirik sikindirik sözümona edebiyat (!) sıçmıkları ile gram karıştırılmamalı.
  
  "malbora bulunca samsun'u attım
  izmaritim şimdi kaldırımlarda"
  
  "eskiden üşürdüm evin içinde
  ısınmak bilmezdim yorgan altında
  şimdi sokaklardayım unuttum üşümeyi
  sevgiyi de bıraktım sıcak odalarda"
  
  "hayatta ilk defa ölürken gülmüş
  ispirtocu saim desinler bana"
  
  daha öte nasıl alt kültür olunabilir bilmiyorum. öyle bukovskivari ya da burroughs tarzı o -nasıl anlatmalı- bourbon alt kültüründen bahsetmiyorum. bizim olan, bizden olan bir şey bu: malbora bulunca samsun'u atan bir adam. o leş sokaklarda artık üşümeyi bile unutan bir adam. kendini mor ispirtoya vuran bir adam. en sonda da soğuktan heykel gibi donarak ölen ve kimsenin farkında olmadığı bir adam. bir adam; her gün onlarcasının yanından geçtğimiz ama görünmeyen hatta orada olmayan bir adam. alt kültür bu işte; karı kıza yürüme namına yazılan sıçmıklar değil! bu işin söz tarafı.
  
  bir de müzik tarafı var bunun. makam bir kere saba. ritm (usul) de aksak. yani o bile daha alt kültür olamazdı. bağlama, trombon, bendir... hepsi o kaotik ambiyansı öyle vermiş ki, bunalıyorsunuz bu şarkıyı dinlerken. trombonun o perdesiz vızıldaması yok mu hele... üstüne bir de o ağır aksak bendir... bir şarkı ancak bu kadar 'hit' olmamak için yapılabilirdi.
  
  kırıka yaptı bunu kaba saz'da. o kadar iyi yaptılar ki üstelik, dinlerken hala midem bulanabiliyor, suratım ekşiyebiliyor! kaç şarkı var ki beni böyle fiziksel tepki vermek zorunda bırakan?! sırf bu şarkı için bırakmayacağım sizi. sırf 'öteki'yi anlattığınız, aslında anlatabildiğiniz için özel olacaksınız bende. var olun hep!