iyi ve kötüyü düz bir çizgiyle birbirinden ayırmak

• imkansızdır zira iyi ile kötü arasında var olduğu varsayılan sınır çizgisi kötünün payına düşeni kayırırcasına iyiye daha yakın durmaktadır.
  
  iyi her zaman rol model olandır. ancak gerçek değildir. efsanevi sanatçıların yaratmayı hep düşledikleri ancak bir türlü bilinen boyutlar dahilinde somutlaştıramadıkları kadar "ideal" olandır. öte yandan, her insan bir yerlerde iyinin var olduğuna inanmaktan alıkoyamaz kendini. mesela kendi içinde :) dolayısıyla ideal iyiye ulaşma merakı yüzünden yaşanan hayal kırıklıkları insanın kendisini tanımasını engeller.
  
  oysa şöyle bir bakacak olursak savaşlar, cinayetler, tecavüzler, aldatmalar, yalanlar hep insana ait kötü özelliklerdir. ve pişmanlık iyi olmaya yetmez. insanlık iyi ve kötüyü ayıran çizginin kötü olan tarafında fakat iyiye yakın durmaktadır. iyinin ne olduğunu bilir fakat hayata geçirecek kadar cesur olamaz çok zaman. dedik ya bir hayali yaşamak cesaret ister. vicdan ise sınıra yakın durmaktan kaynaklanan sahte bir duygudur. bugün vicdan azabı çektiğini iddia eden gözü yaşlı bir insanın yarın kahkahalar attığını görmek şaşırtıcı olmaz böylece.
  
  insan daima iyiye ulaşmayı hedeflemektense kötüden olabildiğince uzaklaşmaya çalışmalıdır. iyiye yakın durduğunu sanarak sadece duvarlara çarpıp parçalanacaktır. ve böylece her çarpmada çizilen bu sınırdan uzaklaşacak, kötüye yaklaşacaktır. işte bu noktada ağına düştüğü kötü-cül-lük-ten kurtulmak üzere yarattığı dinler, ahlak kuralları, hukuki kanunlar hiç bir boka yaramayacaktır.
  
  hülasa düzlükten her zaman uzak durmak lazım, yoksa çok fena yamulursunuz.