• türkiyenin çeşitli ilçe ve köylerindeki öğretmenlerin, okullarının ihtiyaçlarını duyurdukları ve yardım etmek isteyen ama nereye nasıl yapacağını bilmeyen vatandaşları da bilgilendiren web sitesi.

    http://www.koyogretmeni.com/
  • öğrenci dosyası boşluklarını sorularla doldurur bu öğretmen:

    - ev kaç odalıydı?
    - 2.
    - kaç kişi yaşıyor evde?
    - 11.
    - kimler?
    - adam, ben, 3 kaynana, 6 çocuk... (anam!)
    - nasıl yani? dede 3 kere mi evlendi?
    - hee, üçünü de eve aldık.
    - siz evliyken mi?
    - hee, iki tanesinin ben ettim cemiyetini...
    - nerde yatıyor bu kadar insan?
    - benle adam bi odada, çocuklarla kaynanamgil bir odada... yere yatak yapıyoz.
    - dede nerde?
    - dede öldi, 3 tanesi kaldı geriye...
    - kimseleri yok mu? iyi anlaşıyorlar di mi? madem dede de ölmüş...(karşılıklı gülüşme...)
    - hee bi gör, nasıl eyice anlaşıyoruz. çocuklar durmaz onlar olmadan.
    - e ortada rekabet yapacak bir şey de kalmamış, sağlıkları iyi mi?
    - biri biraz hasta, ikisi eyice. ev işi de yaparlar. ahıra ben giriyorum ama. sütsüz yoğurtsuz duramazık.
    - doğum tarihin neydi?
    - 1980. (ah be anam...)
  • (bkz: #15897389)
  • sanıldığı gibi çok zorluklar çeken meslek grubu değildir kanımca. sevginin, bağlılığın, adanmışlığın en güzel örneklerine tanık olan şanslı insanlardır.
  • http://www.youtube.com/…d_3f_xi51my&feature=related

    şu videoyu her izleyişimde saygı duyduğum insanlar. tertemiz pırıl pırıl çocuklara toplum içinde birey olmayı, sevgiyi, paylaşmayı ve daha birçok şeyi öğretenler, eğitenler.
  • varlığından yeni haberdar olduğum, köy okullarının ihtiyaçlarını destek olmak isteyenlere duyuran ağ. herhangi bir parti, siyasi oluşum, örgüt vb kuruluş ile bağlantısı olmayan sitede harika bir iş yapıyorlar. herkesin az çok destek olmasını dilerim.
  • köydeyken her anına söverek gerçirdiği yılların ardından, içki masasından tutun da sözlük sayfalarına kadar çeşitli ortamlarda, öğrencilerin çipil çipil bakışlarını hatırlayıp hatırlatmazsa ölecek sandığınız bir öğretmen türüdür.

    köye vardığının hemen ertesi günü kaçmanın dürüst ya da olmayan yollarını aramayanı var mı acaba? memleketi o köy değilse, yok.. anlaşmalı evlilik yapan mı dersin, anlaşamasa da evlenen mi. kıytırıktan da olsa yüksek lisans yapmaya kalkışan mı dersin, yoksa psikoljisi bozuldu diye rapor alan mı. yeri gelmişken, ankarada genel müdürlüklerde kendini öptürüp tayinini çıkartanların da kulaklarını bu vesileyle bir kez daha çınlatmakta fayda var..

    geçip gitmesi için tek tek gün saydığınız senelerin ardından soba, kar, yağmur, çipil çipil gözler, eğitim aşkı, kutsal görev gibi sözcüklerle otantik romantizm yaşatma çabanızı anlıyorum. ama yapmayın etmeyin eylemeyin.. dürüst olun..

    gönül yarasındaki öğretmen şener şener'in çeyreği olana kadar , rica ediyorum çipil çipil gözlerden bahsetmeyin. gözünüzü seveyim...
  • onlar bizim en değerli cevherlerimiz, gururlarımız, yüz aklarımız.
    mesela;
    (bkz: emre dayıoğlu)
    (bkz: aydın vural)
    (bkz: dilek livaneli)
  • annem. kendi köyünün okuyan ilk 3 kızından biri. küçük yaşta babasını kaybettikten sonra, okuma yazma bilmeyen annesi tarafından inadına okutulan bir kız. üstelik o dönemlerde okuyan kızlara yakıştırılan sıfatlara kulaklarını tıkayarak ilerlemiş bir hayat. bu açıdan baktığımda annemin değil de cahil olarak nitelendirilebilecek ninemin cesareti takdire şayan.
    bugün annemin o dönemlerini deşerek derinlemesine bilgi sahibi olmaya çalıştım. köyde öğretmenlik yaparak hayatını değiştirdiği öğrencilerin hikayesinin yanında, gencecik bir kadının karşılaştığı olaylar demek aslında köy öğretmenliği. içerisinde evlerini ona açan ve kendi kızlarıymış gibi sahiplenen köylülerin yanında, köyün zenginlerinin göz diktiği, sarkıntılık yaptığı, karşılık alamayınca hakkında söylentiler çıkartan insanların da bulunduğu olaylar silsilesi bu köy öğretmenliği dediğimiz şey.
    dediğim gibi bugün annemin hikayesini şaşkın vaziyette dinledim. günümüz şartlarında güldüğüm de oldu, kanımın donduğu da. annemin açtığı sergilere gelen süt kardeşi ile ile dost hayatı yaşadığı dedikodusunun çıkartılması, amcasının çocuğunu yanına aldığında kendilerinden gizlediği bir çocuğu olduğu hikayesinin uydurulması, evlendikten sonra bile askılı kıyafetle gezdiği için hafif kadınlıkla suçlanması, motorla ava çıkan bir kadın olarak yaftalanması vs. trajikomik anılar olarak zihnime kazındı.
    sadece romantik şekilde yoklukla savaş değil yani. bir toplumu şekillendirmeye çalışırken, içimizde barındırdığımız tüm çirkinlerin yansımasını görebileceğimiz hikayeler bütünü köy öğretmenliği.
  • "ay ben öyle yerlerde yaşayamam." diyenlere inat, kuş uçmaz kervan geçmez yerlerdeki çocuklara güzel izler bırakan kişilerdir.

    bir köy öğretmeni

    (bkz: fark yaratanlar)
hesabın var mı? giriş yap