küçükçekmece ^*

• bağcılar ile avcılar arasında yer alan ilçe.kucukcekmece golune isim veren yer.
  istanbul üniversitesi avcılar kampüsünden bakıldığında görülen semt.
• (bkz: cekmece/7)
• bir kazazede, ve kazazadelerin iki sulu tarafın küçük olanı. ailenin küçük erkek çocuğu.
• 600bine ulaşan nüfusuyla, son yıllarda istanbul'un nüfusu en çok artan ilçelerinden biri olan, uydu kent kavramının yerleştiği, yöresindeki taşınmazların "tem'e x dakika" şeklinde pazarlandığı '88 yılında bakırköy'den ayrılmış ve ilçe olmuş, 118 km²'lik bir ilçe.
• ruhsatsız yapı oranı %95e varan ilçemizmiş.
• "küçükçekmecede hayat" adlı bir fotoğraf yarışması düzenlenmesine rağmen hayatın ancak akşamüstü güneş batarken göl civarına uğradığı yer.
  olayların gelişimi şu şekildedir:
  eline fotoğraf makinasını nadiren almasına rağmen fotoğraf sanatını özünde çok takdir eden pjb arkadaşlarının gazına gelerek "küçükçekmecede hayat" adlı fotoğraf yarışmasına katılmaya karar verir ve en güzel tatil günü olan^* cumartesi gününü bu iş için ayırır. daha önce küçükçekmecenin değil içine yakınına bile gidilmediğinden koskoca ilçenin neresine gidilip ne çekileceği belli değildir, ancak hissi kablel vuku kullanılarak bir yer seçilir: yarımburgaz. yaklaşık 2 saatlik bir otobüs çilesinden sonra şoför amca "aha burası yarımburgaz" diyerek yolun ortasında gençleri indirir. ancak ortada bir sorun vardır; zira ortada başka hiçbirşey yoktur!bir tarafta sararmış otlar, ortada yol ve diğer tarafta kısmen askeriye.. otların ortasında bir böcek bulsa "ahanda hayat belirtisi" diyerek fotoğrafını çekmeye atlayacak olan gençler yürümeye başlarlar. hayli vakit alan yürüyüş ve yolda beliren ilk tekin insana yol sorma telaşından sonra beyaz şapkalı minibüsler kullanılarak göl kenarında bulunan merkeze gidilir. çay bahçeleri ile dolu olduğu söylenen göl kenarının da beton ve topraktan oluştuğu görüldükten sonra ise yapacak pek bir şey kalmamıştır aslında.
  sonuç olarak küçükçekmece ancak akşamüstü güneş batarken insanların sahile indiği ve bir oraya bir buraya yürüdüğü, onun dışında hayata dair pek az şeyin bulunduğu bir yermiş.
• hayata basladigim yerdir. kucukcekmece golu tertemizdi.. kiyisinda oturur , icinde yuzer, balik , su yilani, zargana avlardik butun gun. buyukler buyuk baliklar tutardi hemen hergun evde pisirip yerdik. maviydi suyu simdiki gibi badanali yesil degil. denizi meshurdu, o zamanlar denize girdiginizde vucudunuza sulukler yapismiyordu. simdi ki kocaman e-5 o zaman ufacik bir yoldu.tahta uc tekerlekli bir arabanin ustunde oturarak cok gectim simdiki o dev yoldan. etsu fabrikasi calisirdi o zaman, yangin cikmamisti daha, kucukcekmeceli ev hanimlari, orda calisirlardi, biz de evde paket yapardik. sahibi iyi adamdi plastik bardaklar hediye ederdi bize. bir tarafi gol bir tarafi deniz oldugu icin insanlar ve cocuklar birbirine daha cok muhtacti. garip dede turbe falan degildi o zamanlar, yemyesil cayirlarin icinde yer icer kertenkele pesinde kosardik. oraya girmek icin para istemezdi kimse..bir cocugun yasayabilecegi en guzel anilari kazirdi hafizamiza kucukcekmece. rifat ilgaz komsumuzdu, bize kitaplar armagan ederdi. perili bir ev bile vardi o zamanlar.onunden gecmeye korkardik, kimse tutmazdi o evi. bir cocuk daha ne isterdi ki ? simdi pis oldu, cirkinlesti, her icine dususumuzde suyunu ictigimiz gol boya doldu, planktonlari bile oldu, bizi bogulmaktan bazen supurge bazen kovayla kurtaran fikriye teyze delirdi, koskoca bir copluk oldu kucukcekmece, memleketimdi.. yazik oldu .
• (bkz: sefaköy)
• bünyesinde barındırdığı gölün üzerindeki tarihi köprüde çalışma olan ilçe
• yeni memleketim; internetten süper görüküyor: (bkz: http://www.kenthaber.com/…imler/2005/06/18/0455.jpg)
  
  evet, bu resim dışında hiç bir şey bilmediğim ilçe... hadi bakalım... kolay gelsin... bir acaip zor yarış..