kırklar

• (bkz: kırklara karışmak)
• bazılarını rüya alemlerinde yoklayan ruh hizmetlileri.
• (bkz: üçler yediler kırklar)
• "alevi - bektâşilerde şöyle bir efsâne vardır:
  hazreti muhammed, birgün ashâb-ı suffa'nın kapısına varmış. onları ziyaret etmek için kapıyı çalmış. içerden "kimsin" demişler, hazreti muhammed, "peygamberim" buyurmuş. içerden, "var, peygamberliğini ümmetine yap; bizim, peygambere ihtiyâcımız yok" denmiş. hazreti peygamber geri dönüp giderken, tanrı’dan tekrar kapıya varması emrini almış. gene dönüp kapıyı çalmış. “kimsin” denince “rasûlüm” buyurmuş. bu sefer de, “buraya rasûl sığmaz” denmiş ve gene kapı açılmamış. hazreti peygamber, dönüp giderken tanrı, tekrar dönmesini buyurmuş. bu sefer “kimsin” sorusuna, “seyyidül – kavm, hâdimül – fukarâyım”, yani, toplumun ulusu, yoksulların hizmetçisiyim demiş. bunun üzerine kapıyı açmışlar. hazreti peygamber, içeriye girince bakmış ki otuzdokuz kişi var. siz kimsiniz diye sormuş. “kırklarız; hepimizin gönlü birdir, birimiz neyse hepiniz odur” demişler. hazreti peygamber bu sözün ısbâtı gerek buyurmuş. hazreti ali de içlerindeymiş; fakat hazreti peygamber tanıyamamış. kırklar, birimizden kan akarsa, kırkımızdan da akar demişler ve hazreti ali, kolundaki damarı, neşterle yarmış. ondan kan akmaya başlayınca, otuzsekizinin kolundan da kan akmaya başlamış. aynı zamanda tavandan da kan damlamaya koyulmuş. hazreti peygamber, bunu sorunca, birimiz, dışarıda; bize yiyecek toplamaya çıktı; bu kan, onun kolundan damlıyor demişler. hazreti ali’nin kolunu bağlamışlar; öbürlerinden akan kan da durmuş. derken selmân gelmiş, bir tâne üzüm getirmiş, bu bir tânecik üzümü kırklara paylaştırmasını dileyerek hazreti muhammed’in önüne koymuş. hazreti muhammed, nasıl pay edeceğini düşünürken cebrâil, cennetten tabak getirmiş ve ezmesini söylemiş. muhammed üzümü ezmiş, suyla karıştırmış. kırklar’ın hepsi birer yudum içmiş; hazreti muhammed de içmiş. hepsi mest olup semâ’a kalkmış. hazreti peygamber, semâ ederken başında sarığı çözülüp yere düşmüş. kırklar, bu sarığı kırk parçaya bölüp bellerine bağlamışlar, tennûre, yâni libâsı edinmişler."
  
  abdülbâki gölpınarlı, yunus emre divan ve risaletü'n-nushiyye, der yayınları, istanbul, 2003
  
  ^*
• kırklı yıllar.
• (bkz: alper kirklar)
• kırklareli ilinin kısaltması. halk arasında "kırklara çıkmak, kırklar diyarı" şekillerinde kullanılır.
• (bkz: ok musti türkiye tamamdır/@inadvor)
• (bkz: kırklar kitabı)
• "yer gök arasına nizamlar kuran
  ak kağıt üstüne yazılar yazan
  engur^* şerbetini kırklara ezen
  allah bir muhammed ali’dir ali"
  
  (bkz: kul hüseyin)