• (bkz: kiskanmak) eylemini aşırı boyutlara taşıyan kişi
  • kıskanma huyunda olan.
  • (bkz: spinapubica)
  • iyi ki aynacı değilim
    her gün ayna kırardım
    sana baktığı için
    sen baktığın için

    -- ümit yaşar oğuzcan --
  • faruk nafiz çamlıbel'in şiiri. intizar adıyla şarkı sözü de olmuştur.

    sakın bir söz söyleme... yüzüme bakma sakın!
    sesini duyan olur, sana göz koyan olur
    düşmanımdır seni kim bulursa cana yakın
    anan bile okşasa benim bağrım kan olur...

    dilerim tanrı'dan ki, sana açık kucaklar
    bir daha kapanmadan kara toprakla dolsun
    kan tükürsün adını candan anan dudaklar
    sana benim gözümle bakan gözler kör olsun!
  • aynaya bakmaya korkan kişi duygusu.
  • bir ortamda olumlu olarak sivrilen, etraftakiler tarafından sevilen bir insan olunca çevrede kıskançlık denen o çoğu güzel ana sıçıp batıran duyguya kapılan bir kişi olur. bu kişi, çevresinde sevilen ve sayılan o insanı daima göt etmeye, her söylediğine ya da savunduğuna bir kulp takmaya çalışır, kasıldıkça kasılır. her an o kişinin ağzına bakıp "acaba hangi açığını yakalasam?" diye kasar. kendine bunu amaç edinir ve o insan görüş alanına girdiği an ona "full tarama" (bkz: full system scan) çeker. parazittir, yok olasıdır, yabanidir, "ben daha uzağa işerim!" kişisidir.
  • yengeç kadınını en iyi anlatan sıfat.
    (bkz: bütün genellemeler yanlıştır)
  • insanın "ben"ine büyük acılar çektirebilen, o "ben"de büyük yaralar açabilip, telafisi olamayan hasarlar bırakabilen duygu... barthes * bu acıları şöyle formüle etmiş :

    "kıskanç olarak, dört kez acı çekerim: kıskanç olduğum için, kıskançlığımdan dolayı kendimi suçladığım için, kıskançlığımın ötekini incitmesinden korktuğum için, bir bayağılığın beni tutsak etmesine boyun eğdiğim için: dışarıda bırakıldığım, saldırgan olduğum, deli olduğum
    ve sıradan olduğum için acı çekerim."

    (bkz: bir aşk söyleminden parçalar)
  • eşyayı sahiplenendir kıskanç. oysa ki eşya'nın yaratıcısı ve her manada sahibi bellidir. tıpkı tüm ben'liklerin de o'na ait olması gibi.

    peki neden kıskanır insan ?

    çünkü yaratıcı'nın yansımasıdır yeryüzünde. allah'ın halifesidir. o'nun kendisine bağışladığı özelliklerindendir sahiplenmesi. sorgusuz sualsiz kullanmaya başlar küçücük yaşında. anneyi kıskanır, oyuncaklarını kıskanır.. büyüdükçe, hiçbir şeyin sahibi olamayacağını anladığında ve kıskançlığının anlamsızlığını farkettiğinde dahi kıskanmaya devam etmesi normaldir.

    sahiplenmenin az olması halinde de sorun çıkarır, kıskanma duygusu. çünkü seven, sevdiğinin de kendisini sahiplenmesini ister.

    ifrat ve tefrite düşmedikçe, kıskanmak sevgiyi arttırır, azaltmaz.
hesabın var mı? giriş yap