kağıttan gemi

• üstüne yaşamın serdiği perdeyle
  geliyor ipi kadın, inceldiği yere
  acısını asıyor ve bakıyor üstünden
  perdenin: evreni beyazlarcasına
  kirleniyor çamaşırı işçinin
  sonra yıkıyor onları karısı ve asıyor
  kendisini de asarak aynı çamaşır
  ipine. içi kirli su dolu çamaşır
  leğeni kalıyor geride. bir de umudunu
  kağıttan bir gemiye yükleyen
  ve suda yüzdüren çocuk...
  
  zafer ekin karabay'ın şiiri.