kaan erkam

• (bkz: kaan ertem)
• stand up showlarında kadınların burçlarını ele alıp onları kırmızının çeşitli tonlarına sokan,bakışlarında cinlik yatan, ağzı çok iyi laf yapan bu nedenle etrafında kız daireleri oluşturabilen, nasılsınızlara 'iyi' diye cevap verip sizi monolog yaptığınız hisse sürükleyen, çözünürlüğü zor olan, başak kadını düşmanı tuhaf insan.
• 1998- 1999'da ankara bahçelievler'de küçük bir kafede stand up show yapan izmirli bir tiyatrocu.
  
  şovunda burçlar üzerine yaran yorumlar yapardı. "aramızda aslan burcu var mı?" dedikten sonra "benim eski karım aslandı, onu aldatmayayım diye beni günde dört kez yatağa atardı. aslan burcu kadınları acayip ateşlidir" diyerek "benim burcum aslan" diye el kaldıran kadınları şekilden şekle sokardı.
  
  bir keresinde de, üç büyük şehirde^* de yaşadığı için üç şehrin kızlarını da çözdüğünü söyleyerek izleyicilere özetlemişti:
  
  - ankara'nın kızları tutucudur, "fazla ileri gitme" ayağı yaparlar.
  - istanbul'un kızları daha rahattır. ilişkinin tadını çıkarmayı bilirler.
  - izmir'in kızları, hımmm, eeeee oğlum izmir'de kız yok ki!
  
  der milleti koparırdı. tabi bunları izmir'de de anlatmış mıdır, bilemiyorum.
• canakkale'de tesadufen oyununa gittigim ^* , izlemekten de cok zevk aldigim tiyatrocu.
• geri dön
  senin pencerenden bakıldığında/kaan erkam
  
  bir gece yarısı sen uyurken odana bir hayal gibi girip kulağına şöyle
  fısıldamalıydım.
  ve sen hiç bir şeyi hatırlamadan uyanmalıydın.
  
  senin pencerenden bakıldığında
  nasıl görünüyorum kim bilir.
  ama o gördüğün ben değilim.
  
  evet haklısın
  biraz deliyim.
  
  ama o gördüğün
  ben değilim.
  
  gel gelelim, şartlar olsun
  yaşamın bizi getirdiği yerler olsun
  ne kadar farklı aslında
  yolların kesiştiği yerler ne kadar az
  ve bir kadar o kadar da ne umutsuz
  ve geleceksiz
  hatta kimi zaman beceriksiz bir halde
  var olup olmayan ilişkimiz.
  
  varız aslında
  ama yokuz bir başka bakışta.
  
  zaten bu bakışlar değil mi bizi
  bazen biz eden,
  sendeki o sıcaklığı
  bendeki bu şaşkınlığı da veren
  o gülümseyen bakışlar değil mi ?
  
  senin pencerenden bakıldığında
  ben aslında yokum.
  bunu bilmek de acı ve önüm arkam
  sağım solum
  sobe.
  saklanmayan ebe...
  
  aslında
  bir kere de saklanma sen de
  ne olur ki
  bıraksan kendini akışa
  ve hiç bir şey sormasan
  ve hiç bir şey söylemesen
  ve aslında
  hiç bir şey olmamış olsa
  ve hiç tanışmamış olsak
  ya da ne bileyim
  ne olursak olsak
  ama hep yakın olsak...
  
  olsak mı ? peki...
  
  bunları sana söyleyip kaçıp gitmeliyim odandan.
  ne sen ne yastığın ne de yorganın farkında olmadan...
  
  aramızda bir hukukumuz var senin bilmediğin. ben seni aslında ilk
  gördüğümde sevdim de çok saçma geldi söyleyemedim. korktum bakışlarının
  değişmesinden belki de. olur ya bakış bu sever değişir sevmez değişir.
  
  riske atamadım işte hiç bir şeyi.
  sonra bir sürü mektuplar yazdım sana, kimi zaman defter kenarına kimi zaman
  peçetelere ve de adisyon arkalarına. hatta bir keresinde de simitçinin
  simidi sardığı sarı kağıdın üzerine. hafif susamlı aşk.
  
  ne garip değil mi ?
  belki de o gün, hızlı adımlarla gelip oturduğun ve sonra aynı hızla ortadan
  kaybolduğun güne geri dönsek ve gözlerinin içine birlikte baksak.
  
  ve anlasak.
  
  aramızda bir hukukumuz var senin bilmediğin. belki de gerçekten uyumadan
  önce inandığın her şey adına dilediğin bir sevginin ilk adımı. ve tabii
  görmediğin için üzerine basıp incittiğin bir karıncadan tarihe karışan dört
  yapraklı yoncadan farkı yok bu duygularımın.
  
  bir ara altına bak ayakkabılarının.
  orada mıyım ?
  oradaysam bir tırnak darbesiyle çıkar beni oradan ve kirlenmiş bu diye at
  hemen pencereye arkamdan bile bakmadan.
  
  kirliyim evet.
  40 yılın kiri bu.
  nice eller sevdi saçlarımı ve ne dudaklar öptüm bıkmadan usanmadan. ve
  yalanlar söyledim kavgalar ettim, ihanetler yaşadım unuttum unutuldum ama
  ne kadar yıkandıysam çıkmayacak ki geçmişim.
  
  dedim ya sen tertemizken ben kirliyim.
  sana kalan bir kaç temiz duygudan başka ne verebilirim ?
  kirliyim evet çok kirliyim.
  yaşadım. sevdim. sevildim.
  evlendim.
  çocuklarım oldu.
  ayrıldım eski karılarım birikti.
  benim için hayatta yeni ne olabilir ki...
  
  ya sen ?
  sende ne var geriye kalan ?
  her şey yeni mi sanki ? her şey daha iyi olacak mı ki ?
  hayır.
  sen baktığın yeri ve hatta gözünün önündekini görmüyorsun ki.
  en son ne zaman açıp eski mektuplara baktın ? mektup mu kaldı diyeceksin.
  haklısın.
  ya da ne zaman eski parfüm şişelerini kokladın o günlere dönmek için ?
  ve kaç dalının farkındasın her sabah pencerenden gördüğün ağacın ?
  
  şimdi ben sana desem ki, içimde sana bir yuva kurdum gel otur.
  hayır çok anlamsız olacak.
  demek iş değil. laf bu söylenir. gel demek zor gelir ama dökülür eninde
  sonunda sessiz de olsa dudaklardan. ama biliyorum ki dökülecek, döküldüğü
  yere birikecek ve sen görmeden üzerine basıp geçeceksin...
  
  işte bu yüzden her eve girişinde ayakkabının altına bir daha bak.
  eğer oradaysam bir tırnak darbesiyle sök ve at.
• felek ne cömert a$ağılık insanlara...
  han, hamam, dolap, değirmen, hep onlara!
  kendini satmayan adama ekmek yok;
  sen gel de yuf çekme böylesi dünyaya !
• http://www.aksam.com.tr/…05/05/22/pazar/pazar7.html
  http://www.milliyet.com.tr/…/05/28/pazar/paz06.html
  http://www.cnnturk.com/…id=117&hid=1&haberid=133047
  http://arsiv.sabah.com.tr/…gnc111-20050612-102.html
  http://arsiv.sabah.com.tr/2005/08/31/gun113.html
  http://www.yenisafak.com.tr/…05/ekim/18/kultur.html
  http://hurarsiv.hurriyet.com.tr/…7&tarih=2005-10-24
  http://www.elelebizbize.com/sayi_5/dergi.html
• artık yaşını başını almış, durulmuş olduğunu umduğum tiyatrocu (keşke oyuncu diyebilseydim)
  ama 20 yıl öncesinin ankarasından bir figür ^*
• birnevi cezmi ersöz
• son derece nazik ve anlayışlı insan. iş ahlaki da dürüstlük üzerine kurulu. oyunu için beleş davetiye verdi diye söylemiyorumdur, umarım.