*

  • sevmek kabul etmek demişlerdi bir kere,
    bunu anlamış ve çok sevmiş olmalıyım ki,
    hep böyle kabul etmiştim ben seni,

    kabullenmiştim kuş cenneti misali,
    kabullenişim çok sesliydi, benimdi.
    onay vardı içinde, destek, sonra biraz gözyaşı belki
    karanlıklarında ampul, yağmurunda şemsiye,
    ışıltısında güneş gözlükleri

    tam teçhizattım,
    kontantrasyonumun sırtında koşarken
    kıskançlık yularlarımı kavramıştım
    ve yumruklarım hep sıkılıydı; sanki cesurmuş gibi.

    kabullenişe, teselli olsun diye;
    kazandığıma emin olduğum bir piyango kuponuydun elimde sen:
    benimdin ve benim kalacaktın.

    "sevmek kabul etmektir" demişlerdi bir kere,
    hep böyle kabul etmiştim seni ben
    tüm yüreğimle.

    şimdi dönüp durduğum
    kırgınlıklarda,
    tabelalar var, hiç okumadığım

    "kabul etmiştim ben,
    şimdi kime kızayım?"
hesabın var mı? giriş yap