• sürekli bir çöküşün, sorgulamadan kendini olaylara bırakışın öyküsü. insanlıktan çıkmış gibi görünen karakterlerin aslında en masum ve gerçek olduğu, yaralayan, inciten, gerçek aşkın değil belki ama gerçek sevginin hikayesi.
  • ilk yüz elli sayfası için konuşayım oldukça iç bayıcı bir kitap. karakter tasvirleri başarılı, ancak bitmek bilmeyen mekan betimlemeleri akıcılığı ve heyecanı öldürüyor. tek kişinin gözünden yapılan anlatım o kişi kokain bağımlısı biri olunca "geber de kurtulalım p*zeveng." hissiyatı yaratıyor. iki yüzüncü sayfaya geldim, olaylar daha anca hareketlendi. jessie, shershah ve max'in ilk uyuşturucu kaçırma maceraları bile o kadar ruhsuz anlatılmış ki bir an olsun heyecanlanmadım bile. insan arka kapağını okuyunca daha büyük beklentiye kapılıyor, oysa yaz vakti benzinlikten alınan magnum beyaz'ın erime süreçlerinin uzun uzun anlatıldığı bir kurguyla karşılaşınca da ister istemez hayal kırıklığına uğruyor. juli zeh'in okuduğum ilk kitabı, umarım pişman olmam. bir iki güne kitabı bitiririm muhtemelen. bitirince düzenlerim bu entryi.
hesabın var mı? giriş yap