kaygı üzerine

• (bkz: renata salecl)
• kaygı hariç herşeyden bahseden, iç karartıcı, hayal kırıklığı kitap
• slavoj zizek'in eski eşi düşünür renata salecl'in kitabı.
  
  kişinin topluma eklemlenmek için edindiği kimliği irdeleyen bir pasaj var içinde:
  
  "lacan, simgeselin tarafında bulunan ben ideali ile imgeselin tarafındaki ideal ben arasında bir ayrım yapar.
  
  özne çoğu zaman simgesel bir kimlik edinebilmek için bir ben idealiyle (yani kendi kültüründe saygı gören otorite veya ideallerle) özdeşleşir; bu kimlik onu topluma istediği şekilde yerleştirecektir.
  
  ben idealiyle özdeşleşme daima birincildir, ideal ben'le (yani öznenin kendisini hoş göründüğü bir imgeyle) imgesel özdeşleşmeden önce meydana gelir.
  
  bu imge (öznenin kendisini bir aynada seyredişinde olduğu gibi) daima simgesel tarafından desteklenir, zira kendimize dair algımızı dil ve kültür belirler.
  
  öznelerin simgeselin işlemediği imgesel bir bölgede yaşadığını ileri sürmek isabetsiz olacaktır ama yine de günümüzde simgeselin (mesela medya) öznenin imgesel özdeşleşmesini fazlasıyla teşvik ettiği ve böylece öznenin kusursuz bir imge yaratma baskısı altında ezildiği sonucuna varabiliriz."
  
  okudum, size de tavsiye.
• içinde güzel tespitler bulunan, günümüze ait birçok bireysel saçmalığı da tanımlayan kitap.
  
  hani diyor ya lacan hazretleri, kaygının kaynağı için olmayanın olmayışıdır diye. işte tam da öyle, başkası olamayan başkalarında bulduğumuz o örtük nizamın parçasıyla debelenip duruyoruz. (bkz: objet petit a) ve ne yazık ki biz öğrendikçe, bilinmezin yüzündeki peçe kalkıyor ve jouissance'la olan ilişkimiz daha da yakınlaşıyor. kölenin efendisiyle yakınlaşması gibi...