kerçek

• hep bildiğim ve duyduğum halde hiç giresim gelmeyen sözcük. aslı gerçek. bazı söylenişler aradadır. bu çeşitlilik, bolluk yaratır, herkes başka türlü söyler. bizim çukur çeylenlilerin bir bölüğü böyle kerçek derler, bütün harflerin hakkını vererek. hatta bir de ayrıca vurgulu, şaşkınlık ima etmeye, sahi mi^* yerine 'kerçek mi?' deyişleri vardır. her yadırgananın bir doğruluk payı, bir geçmiş izi olabiliyor ya, artık ağız özelliğini teslim edeyim.
  
  gerçek orta türkçe veya eski türkçe köklü bir sözcükmüş. veritas ve justus karşılığı. kerti, kertek, kirtü gibi eskil türevleri var. kirtü doğruluk, yemin, ant anlamına gelen bir sözcükmüş. kirtücek de doğru, inanılır, güvenilir anlamına gelen bir sözcükmüş. kırsal fethiye'de bizimkilerin kerçek demeleri gerçeğin türkçeliğini ve bazı aşiret/soy kollarının sözcüğün ilk halini koruduklarını doğrulamış oldu.
  
  sözcük başına g yerine çekilen k harfiyle ilgili (bkz: g harfini k okumak)/türkçe'de g k yer değişimi, g ile başlayan kelimeleri k ile telaffuz etmek.
  
  (bkz: essahtan), essahtan mı, angastan
  (bkz: hakket)
  (bkz: gerçek/@ibisile)