kisinin buyudugunu anladigi an
-
-
bir iş arkadaşının bol hayvanlı çiftliğine kahvaltıya gidip, içten içe hayvanlarla yerde yuvarlanmak isteyip "ayıp olur şimdi ortalık yerde" diye düşünüp vazgeçilen an.
halbuki büyüyünce kişilik çok da değişmiyormuş, yalnızca daha çok yalan atıyormuşuz. -
babanin ölümü
-
erkek için babanın ölümüdür.
-
iş kaygısının başladığı andır benim için
-
salonda koltukta uyuyakalınca sabah kendini yine aynı koltukta bulduğu andır
-
evleneceği kadının elinden tutup küçükken oynadığı sokaklara götürüp ailesi saydığı insanlarla tanıştırması.
benim için çok anlamlıydı. -
küçükken çizgi filmlere bile bir anlam kazandırma gayreti içindeyken, daha çok sorgularken insan büyüyünce artık daha az sorguluyor (bkz: öğrenilmiş çaresizlik) olsa gerek.
-
eskiden yaşansa dokuz köyü ateşe vereceğin şeylere zamanla kibrit bile yakmıyorsun.
tahammül etmeyi ve şaşırmamayı öğreniyorsun.
artık hiç bir şeye şaşırmadığını fark ettiğin gün büyüdüğünü de fark etmiş oluyorsun aslında…
(bkz: nilgün marmara) -
bende bir şiirlik değeri olmayan erkekler icin kendimi üzmüyorum artık. insan sadece hak edenler icin üzülmeyi bilmeli.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap