korur

• bir özdemir asaf şiiri:
  
  bir defter düşünüyor,
  bir kitap uyuyordu,
  kitabı uyandırmadım
  uykusundan.
  
  defter bana bakıyordu
  ben ona bakıyordum
  bakışlarımız
  birbirini çağırıyordu
  
  onun dediklerini anlıyordum,
  o beni anlıyordu.
  o beni uyandırıyordu boyuna,
  ben onu uyandırıyordum
  uykusundan.
  bu kadar yetmez mi?
  
  ben onu sevdim;
  o beni dinledi hep
  birbirimizi aldatmadık hiç.
  söyledim, söyledim, söyledim,
  anlattım ona, korudu beni,
  unuturum korkusundan.
• orospu neden sevilir, metres neden sevilmez? metrese karıyı da ekleyelim.
  ilk ve sade yanıt "orospu şımartır da ondan," çıktı. benimki: orospu senin değil diye sevilir, metres senin diye sevilmez. insan sahip olduğunu (veya sandığını) sevemez. temelde insan ancak bütünüyle sahip olamayacağı kimseyi sevebilir. en çok çıldırtabilen de sevdiği olur. sahip olduğunu sadece korur bakar şefkat gösterir vs. insan insana sahip olamaz, kendine bile olamaz, insan özgürlüğe çarptırılmıştır, ama sahiplik sanısı bile sevmesine engel olur. sonradan sevdiğini anlamaların bir kısmı odur işte: olduğunu sandığı kişiye sahip olamadığını sonradan anlamıştır. (bkz: orospu/@ibisile)