koryo

• koryo, 62 gunlukken hayata gozlerini kapayan minik bir boxer yavrusudur. 62 gunun her saniyesi aci icinde yasamis, son dakikasina kadar yasamak icin var gucuyle mucadele etmis, ona boyle bir sonu layik goren insanlara olmayan haliyle verebilecegi tum sevgisini esirgemeden gostermis bir cansizdir artik o.
  
  hikayesi bikac haftalikken satilmak uzere annesinden kopartilmasiyla baslar. kadikoydeki hayvan pazarinda bir kafese konur. bilen bilir, o pazar en cins hayvanlarin dunya paralara satildigi kole pazaridir. insanlar tukettikce yerlerine yeni yavrulari koyarlar hayvan saticilari. peynir ekmek gibi hayvan satilir orada, sirf bir cinsleri oldugu icin, sirf turleri boxer-golden retriever-cocker... oldugu icin. koryo'yu da 18 yasinda boxer sevdalisi bir kiz farkeder. 140 ytl paha bicilmistir koryo'ya. alir, kosa kosa eve getirir. ama koryo'da bir tuhaflik vardir, yemek yemez, su icmez, kosmak, maymunluk yapmak, atilan terligi geri getirmek gibi kendisinden beklenenleri karsilayamaz. yurumeye hali yoktur. telefonum calar.
  
  "hemen getirin, veterinere goturelim"
  
  veterinerde teshis konur; genclik hastaligi.
  
  seruma baglanir, antibiyotikler, canglob flocanlar, vitaminler. gunde 2 kez kucagimda veterinere getirir gotururum koryo'yu. sahibi mi? o koryo'yu bunun icin almamistir ki. hayallerinde hic de ishal, kusmuk, cis, sumuk temizlemek, pire ayiklamak yoktur cocuk yastaki sahibinin. ilk gun getirir kucagimiza birakir halsiz, sanssiz yavruyu, sonra da ugramaz bir daha.
  
  derken koryo hafif hafif toparlanmaya baslar. "biliyorum, yasayacak" derim icimden. iki damla su ictiginde havalara ucarim. balkona cikarttigimda gunese gider. "sicaga ihtiyaci var demek ki"
  ayaklanip evde yurumeye cabalar. daha dun gece yerde uzanip tv seyreden annemin tepesine tirmanmaya calismistir.
  "iyilesiyor." kucaklara tirmanmaya cabalar bi gayret. onu bu hale sokan insanlarin korkuncluguna inat, sizi seviyorum der. belki annesinin sicakligini bulur o kucakta, belki 2 gram sevgi. bilinmez. o kucakta huzurla uyur koryo.
  "yarin kesin biseyler yemeye baslayacak, toparlaniyor"
  
  bugun balkona cikartiriz yine koryo'yu. once kaka yapar biraz. yine gunese gider. ogurmeye baslar.
  "arka ayaklarda bi gucsuzluk var, felc geliyor olamaz dimi?"
  
  gunlerdir ayakta sallana sallana duran ama yine de ayakta duran, bi kez bile kendini birakmayan koryo ogururken yere yigilir. agzindan balgamlar akiyor, garip garip sesler cikartiyor, can mi cekisiyor?
  
  "anne, yetişin."
  
  kosa kosa veterinere. serumlar, igneler, ilaclar.
  koryo artik mucadele edemiyor ayakta durabilmek icin. birakmis avuc kadar bedenini tamamen masaya, gozler acik, donuk, bizi goremiyor, sesimizi duyamiyor, nefes almaya calisiyor sadece inleyerek.
  
  "neler oluyor? olecek mi?"
  "cok uzgunum ama en fazla 1 saat dayanabilir, cok kucuk gucu yetmiyor hastaliga"
  "aci cekiyor mu?"
  "evet."
  
  ama o daha 62 gunluk. daha hicbir sey yasayamadi ki. sadece aci yasayabildi. biz insanlik sucumuzu telafi etmeye cabalayacaktik daha. onu bu hale sokanlar adina ozur dileyecek, affettirecektik insanlari koryo'ya. el kadarken yasadiklarini bi daha yasamayacagina dair garanti verecek, onu mutlu edecektik. kosup oynayacak, olmesi gerektiginde olecekti.
  
  inlemeler kesildi, nefes alip vermesi durdu. gitti. sicakti hala cansiz bedeni.
  
  "gommek isteyebilirsiniz tuzlada var hayvan mezarligi, ama isterseniz burada da kalabilir."
  "burada kalirsa?"
  "belediyenin araclari geliyor, yapabilecegim fazla sey yok"
  "biz kendimiz gomeriz."
  
  sepetiyle alirim koryo'yu elime. daha yarim saat once sepetin icinde nefes alip veren koryo, siyah bir posetin icinde sepete konmus... eve kadar tasirim kucagimda cansiz bedeni. icimde umutsuzluk, nefret, aci, caresizlik, ofke, insanligimdan duydugum utanc, aci, aci, aci...
  
  kadikoydeki hayvan pazarlari mi? onlar koryo'nun katilleridir. daha once genclik hastaligi olan bir kopegin kafesine koymuslardir koryo'yu ya da ayni hastalikli bir kopegin yanina. solunum yoluyla bile bulasan bir hastaliktir genclik hastaligi. sinir sistemine yerlesir, olume yaklasirken felc gelir, nefes alip veremez hayvan, kasilmalar baslar. koryo'nun yerine koyduklari yeni yavru kopek de dezenfekte edilmemis kafesten koryo'nun biraktigi mikrobu kapacak, ayni sekilde veda edecektir masum bedeni hayata. siradaki satilik hayvan da tipki koryo gibi ana sutunden kesilecek, oradaki bi gram besin degeri tasimayan, yetiskin bir kopege dahi verilmesi sakincali mamalarla gunlerce belki haftalarca beslenecek, yandaki kopekten-pis kafesten hastaligi kapacak, satilana kadar da vitrindeki biblo gibi insanlarin goz zevklerine-vicdanlarina-duygularina sunulacaktir.
  
  umutsuzum. cunku biliyorum ki buradan hayvan satin alan insanlar yaptiklari yanlisin farkinda olmadan oradan cins hayvanlar satin almaya devam edecekler. biliyorum ki oradaki yavru hayvan sirkulasyonu devam edecek, biri gidecek yerine yeni yavru gelecek.
  
  insanligin geldigi hali dusununce... keske canavarligimiz bir tek kendimize zarar verebilse..
  keske oyle olsa ve ben uzerimde hala koryo'nun kokusu, birileri duysun sesimi, almasin petshoplardan hayvan diye bunlari yazmakla sorumlu hissetmesem kendimi.
  
  kendi bebekleri 1 haftalıkken anadan kopartılıp bi kafese tıkılsaydi caniler tarafından, sevgisiz, ilgisiz, hasta, ac, susuz, pislik ve mikrop icinde yasamak zorunda kalsaydi o bebek biri gelip satin alana dek.. boyle dusunup yine de bu yavrulardan kazanacagi paralarin planini yapabilir miydi bu insanlar? belki...
  
  (bkz: kadikoydeki igrenc petshoplardan hayvan almak)
• oldugu haberini aldigimda gene herseye lanet ettigim bebek kopek. simdi aliye (bkz: #7714073) ablasinin ve digerlerinin yaninda...
  
  ilk kopek degildi o.. domates gibi alinip satilan.
  ve eger o igrenc yerlerin kapatilmasini saglamazsak son da olmayacak...
  
  lutfen pet-shoplarin kapatilmasi icin elimizden geleni yapalim.
  
  hali hazirda var olan barinaklarda tum turkiyenin sahiplenebilecegi kadar yeterli sayida sahipsiz kopek var!
• (bkz: distemper)
• hikayesi insanı gözyaşlarına boğacak kadar üzücü kendisini görmeden bile inanılmaz çok sevdiğim şanssız yavru.