kulak çınlaması

• kulak (iç kulak) ikilemim: kulağım hem duymuyor, hem çınlıyor. behey kepçe! duymuyorsan çınlamayı da duyma bari. yahut, çınlama duyuyorum, herkesin duyduğunu da işiteyim. yoksa bu çınlama duyup da anlamayı reddettiğim mesajlar mı? ne diyorlar? ne istiyorlar? hangi tekkeye kapılanayım? kulağından kunnacılar^*, işit-ikilemliler duyun çağrımı.
  
  anamın dayısında ve anamda ve bende erken yaşlarda başlayan kulak çınlaması var. soydan gelme olduğunu bilmesem çıldırtabilirdi; bu durumda aldırmıyorum. o çınlıyor, ben işime bakıyorum.
  
  düşünüyorum da, sıkıntımda yol daha açık, huzurumda sanki fırtına veya yangın sonrası sadeleşme, oldubittilik varmış. tamamen değil de şimdi aldığı yeni renkle görünümü. (fırtına öncesi sessizlik? sevmesem benim için daha çok fırtına öncesi sessizlik olacaktı. fırtına önceleyen sessizlik de gecikerek geldi durdu kapımda.) yalnız değilken, gündüz duyulmayan kulak çınlaması ile, birine kızmanın, birinden sebep saymanın örtüklüğü arası bir şey. yoldaysam sıkıntısız yürünür mü? varoluş konularının kazanı hep kaynar. yavaştır veya harlıdır. (bkz: kimlik bunalımı/@ibisile)
  
  "sanki bir baş dönmesi, sonra da her iki kulağında birden sis boruları^* öter olmuştu.(...) bunları yani bu sesleri düşündükçe, dinledikçe, bu korkunç seslerin onu uyutmayacağına karar vermişti. ve gerçekten de uyuyacağına onları dinliyordu, düdükler, davullar, mırmırlar... yeni bir işkenceydi bu." louis-ferdinand celine - voyage au bout de la nuit
  
  (ilk giri tarihi: 17.3.2015)
  
  (bkz: ötkü)
  (bkz: tinnitus)
  (bkz: presbiakuzi)
  (bkz: otoskleroz)
  (bkz: çinilemek)
  (bkz: kulağı deniz)
  (bkz: kulakları çınlasın)
  (bkz: soyaçekim/@ibisile)