kurtarış

• 1972 tarihli sezai karakoç şiiridir. aşkı göğsünde çiçek gibi değil kurşun gibi taşıyan şairin, monna rosa'dan yirmi yıl sonra 39 yaşındayken karışık akrostiş şeklinde yazdığı şiir. elbette şairin niçin yaşadığını anlayamamış kadına. muazzez akkaya'ya:
  
  mini bir akşam geldi bana
  unuttun beni dedi hayalin
  ağır dağlardan ağır çöktü omzuma
  zalim anıların azap sesleri
  
  kanlı bir geçmişi onara onara
  kaydı gözlerin öz benliğime
  ağladım seni içimde bulmanın düğün sevinciyle
  yeniden seni bulmanın sevinciyle
  
  zaptetmek istedim gözyaşlarımı
  en derin zengin denizler gibi
  zebercet ve mercan şefkatini
  avuç avuç saçtı ellerin üzerime
  
  aydınlığını gördüm kuşatmış yine
  müthiş bir ışık gibi gönül evimi