lykaia

• arkadia'da bulunan lykaion dağı eteklerinde her yıl mayıs ayının ilk haftasında düzenlenen inisiasyon törenlerine verilen ad.
• 2017 şubatının üçünde yayınlanacak olan soen albümü.
  sectarian isimli sızıntıları youtube üzerinden dinlenebilir şu anda. üretime devam etmeleri çok hoş. şarkının altındaki yorumlarda yine opeth ve tool gibi gruplarla karşılaştırılsalar da ben üretime devam etmelerine bayılıyorum. dinliyorum ve kendilerine teşekkür ediyorum.
• albümdeki parçalar:
  01. sectarian
  02. orison
  03. lucidity
  04. opal
  05. jinn
  06. sister
  07. stray
  08. paragon
  09. god's acre
• ortamlara düşmüş albümdür. soen'in en oturmuş, her yanında minik sürprizler barındıran mükemmel albümüdür. şarkıların hepsini martin lopez yazmış, sonra birlikte düzenlemişlerdir.
  çok leziz, içten ve dokunaklı bir albüm olmuştur.
• (bkz: soen/#66165789)
• albüm güzel. hatta benim gibi önceki albümlerine ısınamamış, bu sebeple çok fazla dinlememiş biri için bile çok güzel. şu an albümdeki paragon isimli şarkıyı dinlerken heyecandan kafa göz yarmakla meşgulüm. belki mesele şarkı değil, kafa göz yarasım var bilemiyorum. hemen ardından gelen gods acre de çok fena bir şarkı.
• gayet cool bir tavırla aa soen albüm çıkarmış, dur bakalım nasıl bir şey yapmışlar, diyerek dinlemeye başladım, kafamda "güzel ya, olmuş bu" şeklinde makul ve mantıklı başlayan yorumlar dinledikçe, "bayaa iyi", "çok iyi", "çok çok iyi", "muhteşem olmuş", "ohaaa n'apmış bu adamlar"a evrildi.
  
  vokalin ve vokal melodilerinin güzelliği mi dersin, kaydın netliği ve temizliği mi, o gitarların, basların tonları mı, aralardaki vurmalılar mı, yoksa sözler mi, yoksa beni içine katıp götüren duygu seli mi...hangi birinden bahsedeyim...başka bir şey dinleyemiyorum. şarkıları ezberledim neredeyse.
  
  "superband" nitelemesini sonuna kadar hak ediyorlar. taşıdığı o hüzne ve duygusallığa rağmen resmen mutlu etti beni bu albüm. içimdeki bir yere yap-boz parçası gibi oturdu. gözler dolar ama gülümsersin ya, onun gibi bir şey oldu işte.
  
  katatonia'nın the fall of hearts'ından beri içime bu denli işleyen bir albüm olmamıştı, ki bu arada opeth dahil sevdiğim bazı isimler yeni albüm çıkardı.
  
  içime işlediğini söylediğim bu iki albümün ortak noktası sanırım verdikleri duyguların "renk tonlarının birbirini tutması". sanırım ancak böyle açıklayabilirim, evet.
  
  müziğin verdiği duygu kısmına teknik kısmından daha çok takılıyorum sanırım, evet.
  
  ekleme: www.pasifagresif.com'da albüm hakkında hislerime tercüman şu yazı çıkmış.
• soen sevgimi biraz daha artırmış, başarılı bir albüm. sectarian'ın girişi yeter.
• güzel albüm. ilk dinlediğimde açıkcası çabuk sıkılırım diye düşünmüştüm ama öyle olmadı. bir süredir keyifle dinliyorum.
• "paragon" isimli bir başyapıta sahip olağanüstü güzellikte albüm.