münzevinin ruhuyla sohbeti

• joseph campbell'ın tanrının maskeleri adlı dört ciltlik anıt kitabının olasılıkla doğu mitolojisi cildinde okuduğumu sandığım, mısır'dan, iö 2000'lere yani günümüzden 4000 yıl öncesine dair insanlık hali, insanlık vesikası ve depresyon/çökkünlük olarak okunabilecek bir şiir. biraz da özkıyım/intihar eğilimi var. belki bir firavuna, daha büyük olasılıkla yüksek ruhban veya bürokrat birine ait, çağıyla yüzleşme de sayılır. o kitaptan alıntıyla:
  
  ah benim adımdan nefret ediliyor
  ah, yaz gününde hava sıcakken
  kokan kuşlardan fazla
  ah, benim adımdan nefret ediliyor
  ah, bataklıklarda avlanan
  balıkçıların kokusundan fazla
  ah, benim adımdan nefret ediliyor
  ah, kocasına hakkında yalan söylenen
  kadından fazla
  şimdi kiminle konuşabilirim?
  kardeşler kötü,
  bugünün arkadaşları sevgi bilmiyor
  şimdi kiminle konuşabilirim?
  kibar insanlar yok oldu:
  her yerde kaba yüzlüler var
  şimdi kiminle konuşabilirim?
  bezginlikle yıldım
  inanç sahibi tek arkadaşım yok
  şimdi kiminle konuşabilirim?
  ülkeyi kötülük kasıp kavuruyor,
  sonu da yok.
  bugün karşıma çıkan ölüm
  hasta birinin iyileşmesi gibi
  hastalıktan sonra bahçeye çıkmak gibi
  bugün karşıma çıkan ölüm
  mürrüsafi^* otunun güzel kokusu gibi
  iyi bir rüzgarda yelken altında olmak gibi
  bugün karşıma çıkan ölüm
  bir çayın yatağı gibi,
  bir adamın savaş kadırgasından eve dönüşü gibi
  bugün karşıma çıkan ölüm
  bir adamın nicedir özlediği evi gibi
  yıllar süren esirlikten sonra.
  ötede olan kişi(*)
  yaşayan tanrı gibi suçluyu yakalayacak,
  kötülere cezasını verecek.
  ötede olan kişi
  gök teknesinde dikilip,
  tapınaklara en seçkin kurbanları verdirtecek.
  ötede olan kişi
  re'ye dua etmekten söz ettiğinde
  reddedilmeyen bilge olacak.
  
  * ötede olan kişi: mutsuz kişinin kendi kası. re gemisinde basıyla birleşmiş olacak.
  
  (bkz: ölüm/@ibisile)
  (bkz: erdemler/@ibisile)