• ilk akla mızıkmak fiilini getiriyor ama değil. mızıkmak oyunbozan bir eylem. mızıklamak isteyici şekilde sızlanmaktır. veya şikayetçi tonda konuşma, konuşup durma. mızırdanmak bile daha hafif, sonuç almayı zorlamayan bir davranış. mızıklayan karşısındakinden istediğini alacağına neredeyse emindir, etkili olduğunu, kaale alındığını biliyordur. hayvan, misal köpek da mızıklayabilir, kemiği, armağanı, hakkı için.

    mızıklama sözcüğü sadece dar biçimde yöresel de olabilir, yaygın olduğu halde biz fethiye dağlıklarında genel türkçeye ait bazı parçaları daha iyi korumuş da olabiliriz. (dil teorisinde merkezkaç benzeri bir özellik vardı; dilin diasporası toplumda olduğu gibi temel özellikleri kesintiye uğramış şekilde daha iyi korur, değişmez, ilerlemez, merkez ise değişime, ilerlemeye tabidir. gene bu durum ev kızları/kadınları ile cezaevinde uzun süre kalmış insanlarda benzer işler: taze kalırlar, yaşları donar kalır, zamanın yaşlandırıcı/bozucu etkilerine görece bağışıklık olarak kendini gösterir.) (bkz: dilde merkezkaç)

    anlamı aynı olmamakla birlikte umacak olmakta mızıklamaya benzer bir şeyler var. umacak olan kişinin kendi konuşması ötesinde vücudu konuşur; kadınsa memesi şişer, erkek (çocuğu) ise oğlancığı şişer*.

    (bkz: mızıramak)
    (bkz: mızıldanmak)
    (bkz: vıkvıklanmak)
  • (bkz: mızıldanmak)
hesabın var mı? giriş yap