menekşeli mektup

• gene bir eylül, gene bir mustafa kutlu kitabı. allah razı olsun kutlu'dan.
• yine ağzından bal damlamış kutlu'nun; özellikle ilk hikayeyi çabuk bitmesin diye yavaş okumaya çalışıyor insan. hikayelerdeki tasvirlerin basitliğine karşın karakterlerin, mekanların hemencecik gözümüzün önünde belirivermesi, anlatımının gücünü gösteriyor her seferinde. "böyle anlatım da olur muymuş" diye hayretlere düşürüyor insanı çoğu kez bu yazar; kelimelerle çok güzel oynuyor, örnekleri kitapta.
  kitapla ilgili yazılanlardan bazıları-ki hikayelerin içeriklerine de girmişler, spoiler var, dikkat edin:
  http://kitapzamani.zaman.com.tr/?bl=31&hn=392
  http://www.aksiyon.com.tr/detay.php?id=25780
  http://www.selsus.com/…tay&urunno=derg_0132_men_mus
• "-muhabbet iki başlı olacak arkadaş. tek taraflı oldu mu sakat. kara sevdaya gider
  -çaresi
  
  hikmetli bir söz söylüyor kahveci:
  -ya tahammül, ya sefer!"
• insanı hayran bırakan bir uslup..
  hikayeyi okurken, her geçen hikmetli cümleden sonra mustafa kutlunun dervişliğini hissediyor okuyucu.
• etrafta kar ve portakal kokusu varken okunan insanı yormayan, soğuk günlerimizi içinde bulunan hikâyelerin yalınlığıyla ısıtan, mustafa kutlu kitabı. ayrıca biz mustafa kutlu'nun seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli naifliğini sevdik. ^*
  
  --- spoiler ---
  
  '' kimi neşeyle, kimi acıyla beslenir.''
  
  ''sevdiğimiz kadını görelim. görelim ki bir hâyâl bile olsa şu sönük hayatımıza bir miktar ışıltı düşsün.''
  
  --- spoiler ---
• hiçbir şey okuyamadığım veya satırları iki ileri bir geri sardığım yani kendimi iyice aptal gibi hissettiğim zamanlarda mustafa kutlu imdadıma yetişir. çocukluğumun "kitabı bitirmeden kalkmamak" lezzetini içimde yeniden duyar, "demek okuyabiliyormuşum" diye kendimi bir güzel kandırırım.
  
  kitapta biri uzun, dört hikâye var. "menekşeli mektup" ve "kar üstüne kan damlar" hikâyeleri insanın içine işliyor. menekşeli mektup'un postacısı viran bahçeyi derleyip topladıkça, akşam evine gidip bulaşıkları yıkamadan masasına oturmadıkça bana düzen geldi sanki. çalıların, ağaçların arasındaki patikadan geçip fıstık çamının dibinde terini silip soluklanırken ben de dinlendim. gerisini demeyeyim ki okuyacaklar vardır.
  
  radyo dinlenen, ağacın, çiçeğin, kurdun kuşun adının bilindiği, görülünce tanındığı bir dünyada yaşıyor kutlu'nun kişileri. "en çok ben biliyorum, en çok bana soracaksınız" demeyen, ayrıştırmayıp birleştiren kişiler. iddiasız ve kendileri gibiler. hep "ideal" bir dünyada yaşadıkları için mutlulukları kadar acıları da göze batmıyor, kabul ediyor insan.
  
  kutlu'nun son yıllardaki hikâyelerinden daha çok sevdim "menekşeli mektup"u.
• mustafa kutlu'nun akıcı üslûbunun etkisiyle birkaç saat içinde tamamlayacağınız üç hikâyeden mürekkep bir kitap. hem zaman hem de ruh yolculuğu yapacağınız güzellikte. içinde iyilik ve güzellik adına yitirdiğimizi düşündüğümüz tüm hasletler için yeterince ikna edici örnek var. dünya yeterince kötü en iyisi kutlu'nun öykülerinde soluklanalım, umutlanalım, yeşerelim!
  
  eylül yaklaşıyor, kutlu hikâyeye ara verdiğini açıklasa da gözümüz yollarda bekliyoruz.
• okuyanın içini sımsıcak yapan, türkiye'nin farklı yerlerinden kahramanları olan, bir oturuşta bitirilebilecek kitaplardan.
  
  nasıl ki orhan pamuk kitaplarını okurken gözümüzde istanbul canlanıyorsa, mustafa kutlu da okurunu, olduğu yerden alır anadolu'ya götürür.
  
  --- spoiler ---
  
  kitapta üç farklı hikaye var; menekşeli mektup, hacca gidebilmek ve kar üstüne kan damlar. öncelikle bir postacının hikâyesinin konu edildiği menekşeli mektup'la başlıyor kitap. sıradan bir insanın başkalarının hayatlarına ufak dokunuşlarla ne büyük güzellikler kondurduğuna şahit oluyoruz bu hikâyeyi okurken. hacca gidebilmek isimli bölümde ise bir iyilik halkası kuşatıyor okuyucuyu. hem ibadet hem ticaret için hacca giden bir amcanın başından geçen hadiseleri anlatıyor yazar. anlatılanların ilgi çekiciliğinin yanı sıra okurken verdiği mutluluk hissi bambaşka. son bölümde ise kısa bir aşk hikâyesi ve erzurum'daki bir türk askerinin dramı yer alıyor.
  --- spoiler ---