minimini

• (bkz: mini minnacık)
• bugün artık unutulmuş bir ifade. daha eski metinlerde bir sıfat olarak sık kullanılır.
  
  "ve boyunlarından geçen birer iple hepsinin başlarına minimini sarıklı minimini birer fes bağlanmıştı" varlık yıllığı
  
  "abdülcanbaz: mini mini mektepli" turhan selçuk
  
  "kız minimini kedi yavrusu belki de kendisini iyice görmesi ve notunu vermesi için susuyordu" tarık buğra
  
  "üzüm kütükleri arasında asma dallariyle örülmüş , çiçeklerle süslenmiş minimini bir araba duruyordu" reşat nuri
  
  böyle gider bu örnekler... çok sayıdadır, bir türkçe edebiyat okuru iseniz dikkatinizi çekmemesi mümkün değildir.
  
  şu güzelim mini mini eseri de şöyle iliştireyim. ismi "mini mini bir nihavend peşrevi"