mutlu insanlardan nefret etmek

• insanı insanlığından utandıran ama insani bir duygu olan kıskançlığın en üst noktası. siz berbat bir haldeyken alt komşudan gelen gülme sesleri, dışarıda patlayan havai fişekler. adamlar kendi hallerinde eğleniyorlar ne güzel işte ama mutsuz insana bu durum öyle gelmiyor ki. insan ruh hali bok gibiyken "aa ne güzel herkes mutlu bi ben kötüyüm" diye sevinemiyor. hem herkes mutsuz olsa daha mı iyi? değil. ee ne öyleyse? göze sokmasalar ya mutluluklarını.
  
  insanın ruhuna niye saygı yok? "alt katta yaşlı teyze rahatsız oluyor kızım gürültü yapma" deniyor da, "alt komşunın kızı bunalımda yüksek sesle gülmeyelim, şarkı söylemeyelim, anlamsız anlamsız tepinmeyelim" diye niye denmiyor? ayrıca bu durum kesinlikle başkalarının mutsuzluğundan mutlu olmak değil. sadece mutlu insanların mutluluklarına özenmek, bu halin dayanılamayacak raddeye gelmesi, nefret boyutuna ulaşması.
  
  misal benim sevgilim benden çok uzaklarda diyelim, ki öyle... şimdi yolda gezerken bir çift gördüm... "ayy ne yakışmışlar" dedim. ikinci çifti gördüm... aklıma sevgilim düştü, hatıralar gözümde canlandı. üçüncü çifti gördüm... ne güzel sevgiyle bakıyorlardı birbirlerine ama ağlamak istedim. niye? kıskandım işte.
  
  misal yılbaşından bir gün sonra vize sınavın vardır(zavallı marmara hukuk öğrencileri), sen yılbaşı gecesi ders çalışırken arkadaşların telefonla seni arayıp, "ahehahahe biz çok eğleniyoruz, şu an pistte neler oluyor bilemezsin" gibisinden bi laf eder. gözlerin seğirir, tik edinirsin. elinde tuttuğun kalemi öyle bir bastırırsın ki kağıda, ucu yamulur. yamuk kalemin ve kalemin gibi yamulmuş psikolojinle en sevdiğin insanlara bin türlü laf sayarsın içinden.
  
  işte böyle bir şey...
• (bkz: misery loves company)
• mutlu insanlar, geniş insanlar ve onların duyguları, bana çok salakça ve anlamsız geliyor. doğarken ağlayarak doğuyoruz. gülmek aslında bence biraz acizliğin de ifadesi. dünyada insanlar hep mutlu olmak için, mutluluğa ulaşmak için acı çekmek zorunda kalıyorlar. bir kısır döngü şeklinde bu hep devam edip gidiyor. aslında mutsuzluğa razı olsalar, kendilerini hiç kandırmamış ve eskisinden daha da mutlu olacaklar.
• mutlu insanlardan nefret etmekten ziyade, insanin icinde bulundugu esef dolu durumlara isyanindan kaynaklanan kizginliktir. bunun da nedeni mutlu gorunen insanlarin insana icinde oldugu zorlu durumu yansitmalaridir. sabirsizligi sabrettikce ogrenmek mecburiyetinin getirisinde gun olur devran doner demek lazim geliyor gibi boyle zamanlarda.... tevekkul !!!
• umursamazliga mi tahammul edememektir?
  
  (bkz: if you are happy you are not paying attention)
• (bkz: mutsuz olmak)
• neredeyse ülkecenek, bütüncenek yapılan eylemdir anam; merak etmeyin çok da acayip bir şey değil artık.
  
  ötekini bulmak zor, nefret etmeyeni. o da bu toprak üzerinde çok kalmadı öyle sanıyorum ki.
• gereksiz insan davranışı. daha önemli bunca acı varken niye gülüyosunuz der gibi bakar ya da gelir der.
  gerçekten yazık.
  
  iyilerinden bazen şair olur ama ona lafım yok.
• mutluluğunu, çevrendeki insanların gözüne sokmak hatta abartarak bokunu çıkartmaktan daha kötü olmayan hissiyat.
• biraz mutluluğu kıskanmaktır sebebi aslında.