nihat behram

• üç dağa ağıt
  
  açlığın
  çıplaklığın acısı mı genişliyor
  dalları
  meyvaya çağıran rüzgar mı
  
  dalgın bir kuşun ötüşünden
  sevdiğinin kalbine düşen aşık mı
  yağmuru emen toprak mı derinleşiyor
  
  yas mı tutmalıyım onurlu ölüme
  halkın gözlerini dolduran çizgilere
  umudu mu çağırmalıyım
  
  ah gidiyor işte gidiyor göz göre göre
  sıcak titreyişi varlığını hayata adamışların
  gidiyor
  öfkenin haykırışları
  yasalarıyla gidiyor kahredişin
  zulmün ve iğrençliğin buyruklarıyla gidiyor
  toprağa düşen bakımsız yapraklar gibi değil
  azarlanmış çocukların kederiyle değil
  doğuşun ve sevmenin feryadıyla gidiyor
  ölümü donatan arkadaşlarım
  
  ah gidiyor işte gidiyor göz göre göre
  durutarak gündüzleri geceleri
  durutarak adanmışlığı, mertliği, yüceliği
  damıtıp sevdalarına
  neferi toprağa aşılamaya gidiyor arkadaşlar
  
  bulutlar da hafif mi kar taneleri kadar
  özgürlüğün borcu mu ödeniyor
  yaralar mı açılıyor yoksulluğa
  ezilmişliğin isyanı mı sesleniyor
  
  ah gidiyor işte gidiyor göz göre göre
  birer rüzgar uğultusu bırakarak yanan ateşe
  
  nihat behram