ölümsüz ece ^*

• ölümsüz ece denilmeye çalışıp türkçe karaktersiz garipleşen tamlama. gulten dayioglu nun şahane çocuk kitabı.
• hayata negatif bakan, gecimsiz, huysuz eceye verilen isim
• cevremde ne kadar arkeoloji okumaya karar vermis (ve okuyan) adam varsa -ben dahil- hepsinin cocukken okuyup inanilmaz etkilendigi, eski uygarliklari gerceklikten kopmamis bir hayalgucuyle anlatan super cocuk kitabi.
• arkadaşımın bana anlatmasıyla çok merak edip 21 yaşında okuduğum kitap...
  bu kitabın daha genişletilmiş ,ayrıntılı ve ağır hali sofi'nin dünyasıdır bence...kıyaslamak yanlış belki ama önemli bir kitap özellikle çocuklar için...
• aklımı çok karıştıran, inançlarımı veletken bana sorgulatan çok akıcı ve güzel bir kitap.
• sözlüğün türkçe karakterleri yemediğini farzedip bunu olumsuz ece olarak aldığımda bana onbeş yaşındaki kardeşimin kendisinden bakkala gitmesini istendiğinde takındığı hal ve tavırları hatırlatıyor feci şekilde..
• ölümsüz ece, gülten dayıoğlu'nun bir çocuk kitabıdır. özellikle ilköğretim yaşlarındaki çocuklara okutulması gereken kitaplardan bir tanesidir. çocuklarımız, harry potter yerine, güzel ve akıcı bir türkçe ile yazılmış bu kitabı mutlaka okumalıdır. kitapta yabancı kelimelere ya da yabancı dillerden dilimize geçmiş bir tane bile kelime bulamazsınız. mesela hepimizin alıştığı arkeolog kelimesi yerine kazı bilimci kelimesi kullanılıyor ya da dil bilimci, ruh bilimci, kaptıkaçtı gibi kelimeler sıkça kullanılıyor. aslında o yaşlarda yabancı kelimelere aşina olmayan bir çocuğun 'psikoloji' kelimesi yerine 'ruh bilimi' kelimesini algılaması daha kolay zannımca. kitapta 3000 yıl yaşayan ece'nin hikayesi anlatılmaktadır. bir çocuk masumiyeti ve hayal gücü ile işlenen hikayede ece, insanlık için birleştirici bir rol üstlenmekte ve tüm dünya ece'nin hikayesinden etkilenerek barış içinde ece'nin kaderini beklemektedir. en azından kendi çocuğuma mutlaka okutacağım bir kitap.
• ölen bir sevgilinin ardından hece ölçüsü, akrostiş ve kafiye ile yazılmış bir şiirdir.
  
  - ölümsüz ece -
  
  bu gecem son gecem yüreğimde tek bir hece,
  uzaklara gittin ardında binlerce hece,
  gece içine çeker beni ölümsüz ece.
  
  ecem, sensiz vurur beni saatler kahpece,
  can ölse de aşk ölmez, biter ölümle gece,
  ecem, dayanmak çok zor yalnızlığa bu gece,
  mezarının başındayım, gel, ölümsüz ece.
  
  seni kalleşçe bir canavar aldı elimden,
  oysa ki tam karşındayken, sana çok yakınken,
  nasıl da güzeldin adım son nefesindeyken,
  gece içine çeker beni ölümsüz ece.
  
  en mutlu günümüzde kader ayırdı bizi,
  canım yoluna sersem, görsek birbirimizi,
  ecem, bu gece son, bitirdim hasretimizi,
  mezarının başındayım, gel, ölümsüz ece.
• (bkz: doğru ahmet)
• beni entelektüel olmaya özendiren çocuk romanıdır. lapis, lahit, andaç gibi kelimeleri cümle içinde kullanmamı sağlamıştır, kadınların macera filmleri dışında da heyecan verici keşifler yapan arkeolog, saygıdeğer akademisyen filan olabileceğini göstermiştir, sağolsun.
  
  on yaşımda, onlu yaşların baharında tanıştım kendisiyle. o zamanlar karmanın cezalandırmasını gerektirecek bir durum olmadığına göre, kaderim böyleymiş ki gülten dayıoğlu'nun imza gününde satın alınmış bulunan fantastik edebiyat eseri yazarın artık adımı ne kadar anlayamamış olduğunu ifade ettiği imzasıyla koleksiyoner parçası kıymetindeydi bana göre. kaç kere okudum, kafamda olayları kaç milyon kere kurdum bilemiyorum; ama şimdi bile kapak tüm detaylarıyla aklımda olduğuna göre hem içiyle hem dışıyla fazlasıyla haşır neşir olmuşumdur. hatta diyalogları da hatırlıyorum ben? durun ben size bir mizansen yapayım şuracıkta... yok neyse şimdi yerim dar.
  
  bir pırıltıdır yaşamak adlı kitabı önce okumuş olsam hayatım farklı seyrederdi gibi geliyor şimdi, fakat ölümsüz ece sonrasında gülten dayıoğlu'nun daha hafif bulduğum kitaplarını ve elbette ipek ongun'u, daha sonrasında genç kız kitlesine oynayan tüm eserleri küçümsediğim için gelişimimi halen tamamlayamadım, entelektüel de olamadım, anormal kaldım böyle. amerika'da olsam ne biçim tazminat davası açardım ya?