orta türkçe
-
orta asya türk yazı dilinin 11. ve 15. yüzyıllar arasındaki döneminin adı. karahanlı türkçesi, çağatay türkçesi, harezm türkçesi ve kıpçak türkçesi bu dönemde yer alır.
-
900-1500'lü yıllar arasında konuşulan, türk dili ailesinin gelişim aşamalarından birine verilen ad. bilhassa dil bilimcilerin bu dönemde karlukça, oğuzca ile orta asya, iran ve selçuk türkleri tarafından yönetilen diğer bölgelerde konuşulan bağlantılı dillerin genel adlandırmasıdır. bilinen en yazınsal biçimi kaşgar, balasagun ve ipek yolu üzerindeki diğer şehirlerde konuşulan karahanlı lehçesidir. çağatay hanlığının yazınsal dilinin orta türkçe'nin geç biçimlerinden biri olduğu düşünülmektedir.
bilinen yazınsal yapıtlar ise dede korkut hikayeleri, divan-ı hikmet, divan-ı lügat-it türk ve kutadgu bilig'dir.
kaynak -
osmanlı'da tüccarların ve osmanlı orta sınıfının konuştuğu türkçe'dir.
(bkz: fasih türkçe)
(bkz: kaba türkçe)
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap