*

  • rutin bir eylemi gerçekleştirebilmek için nesnenin senkronik hareketler yapmasını sağlamak amacıyla, yada olana bitene tepki vermesi istenen bir varlığın (canlı-cansız) baştan kurulması olayına otomatiğe almak denir.
    yolcu uçaklarında pilot uçağı, kaldırdıktan sonra, hosteslerle kikirdiyebilmek için otomatiğe alırki; pek keyif verici olduğu kanaatindeyim. koca demir yığını kendi yolunu bularaktan havada süzülebilir. hatta hava alanına inişlerin bile otomatik pilot tarafından yapıldığı bir gerçektir.
    otomatiğe bağlanabilecek araç ve gereçler sadece uçaklarla sınırlı olmayıp ilkel çağlarda bile bu konuyla ilgili zekice bi takım çalışmalar mevcuttur örn; dolap beygirleri: hayvanın sırtına bağladıkları bir sopa ucuna ot bağlayarak beygirin sürekli hareket etmesini sağlamışlar ve tahılı öğütmüşlerdir atalarımız. bilahare günümüzde yapılan tazı yarışlarında önde tırışkadan bir tavşanı mekanik bir düzenekle belirli hızda hareket ettirip tazıları otomatiğe bağlamak ta bu konuya örnek teşkil edecek kadar zekicedir.
  • karşınızdaki insanın hararetle anlattığı mevzuyu aslen dinlemeyip, dinliyormuş gibi yaparak, araya yer yere iki kelimeden ibaret kısa cevaplar serpiştirmek..
  • (bkz: robotlasmak)
  • winamp playlistindeki tek parçayı saatlerce dinleyip bıkmamak eylemi
  • her sabah kalkarsın tuvalete gidersin elini yüzünü yıkarsın, dişini fırçalarsın evden çıkar durağa gelirsin her sabah ama her sabah tam 8:04'de orada olurun. 8:05'de servise biner her sabah ama her sabah servisin camına başını yaslayıp biraz kestirirsin. fabrikaya gelir, masana oturur hergün ama hergün yaptığın rutin işlerle 7,5 saatini doldurur sabah işe geldiğin servisle evine döner, yemeğini yer televizyonunu seyreder ve hergün ama hergün olduğu gibi aynı saatte yatağına girer uyursun. ve ertesi sabah uyandığında aynı sırayı takip ederek günleri devirirsin.
  • hayatımı otomatiğe bağladım. her gün kalkıp okula gidiyorum, okuldan geliyorum az biraz televizyon izleyip dersim çalışıyorum, gece oluyor uyuyorum.
    asla beynimi kullanmıyorum söylenenleri algılamak için bazen iki kere tekrar etmelerini söylüyorum.herkese gülüyorum halbuki neden güldügümü bilmiyorum.beni gerçekten tanıyanlardan kaçıyorum, onlar bendeki değişimi fark edebilir çünkü.yüzümdeki aptal gülümseme kapıyı kapatınca ağlama krizine bırakıyor yerini.
    gene de yaşıyorum hala pes etmedim.
    güçlü olmak böyle bir şey olsa gerek.
hesabın var mı? giriş yap