oyun kuramı

• (bkz: game theory)
• (bkz: oyun teorisi)
• (bkz: john nash)
• başka bir hikmet/saptama aklıma geldi:
  
  oyun kuramının ruhuna göre karşılıklı, dengeli ve adil olan 3 tür oyun vardır. john f. nash jr.'ın ruhuna varsın^*. kazan kazan, kazanma kazanma, kaybet kaybet. klasik ve gözden/eleştirel gözlemden geçirilmemiş türk ailelerinde (dengeli olan oyunlardan) her zaman kazanma kazanma oyunu ötekilerden daha revaçtadır.
  
  (bkz: kaybet kaybet/@ibisile)
• istatistik biliminin; sosyal bilimlerde, biyolojide, mühendislikte; politik bilimlerde, bilgisayar bilimlerinde, hatta ve hatta felsefede de kullanılan bir dalı. bireyin başarısının, diğerlerinin seçimlerine dayalı olduğu seçimler yapması olanağı olan bazı stratejik durumların matematiksel olarak davranış biçimlerini yakalama odaklı bir kuram.
  
  ilk başlarda, kişinin kazancının, ötekinin zararına olduğu yarışmaları çözümlemek için geliştirilmiş; ama daha sonra bir çok kısıta dayanan çok geniş bir etkileşim alanını incelemeye başlamış. en temel özelliğiyse karar verenlerin diğer düşüncelerle uyumlu ya da rekabet halinde olduğu sosyal durumları modelleyen bir yaklaşım olması.
• david ruelle'nin rastlantı ve kaos kitabından;
  
  (bkz: #56461233)
  
  john von neumann adlı bir matematikçi bu kuramı 1950'lerde ortaya attı, gelecekteki ulaşılması kaçınılmaz noktayı tanımlamak için. teknolojinin bizi aştığı noktayı. inan yardımı olmadan kendini üretip geliştirebildiği zamanı. insanın makinelere göre değersiz kaldığı an.
• iki ya da daha fazla insanın, çıkarlarının çatıştığı durumlarda akılcı biçimde davrandıklarını anlatan kuram. oyun, etkileşimin zaman zaman birbiriyle rekabet içinde olan, en az iki oyuncu arasında gerçekleştiği bir ortamdır. evlilik, savaş, siyasi partiler arasındaki rekabet, işveren işçi ilişkileri bu ortamlar arasında gösterilebilir.
• en güzel, mahkumun ikilemi örneğiyle açıklanabilecek kavram. polisin elinde silahlı soygun suçlusu iki kişi vardır ama onları suçlamaya yetecek delil yoktur. ikisi de suçlarını itiraf etmezlerse ruhsatsız silah taşımaktan bir yıllık bir ceza alacaklardır. polisler iki mahkuma da bir anlaşma önerir. itirafta bulunan ve diğer mahkum aleyhine tanıklık eden cezadan kurtulacaktır. önemli olan şudur; eğer ikiside itiraf ederse on yıl yerine altı yıl ceza alacaklardır. mahkumların tek başlarına kaldıkları ikilem itiraf edip etmemektir. kişisel çıkarını düşünen diğer mahkumu umursamadan itiraf edecektir. iki mahkum da aynı şekilde hareket ederse en fazla altı yıl alacaklardır. diğer taraftan ikisi de grup çıkarından yana tavır alacaklarından emin olabilseler itiraf etmeyecekler, böylece sadece bir yıl ceza alacaklardır. tabi en kötü ihtimal birinin kişisel çıkara göre hareket ederken diğerinin grup çıkarına göre hareket etmesidir. bu durumda itiraf etmeyen on yıl ceza alacaktır. peki mahkum hangisini seçsin? itiraf etmek ya da etmemek işte asıl mesele budur.