ozancan akkuş

• 13 mart ankara saldırısında hayatını kaybetmiş odtü öğrencisidir.
• ozancan akkuş'u, canımızı iki kere hayata döndürdük bugün ama tutunamadı. hafifledikçe hafifledi ve yıldızlara yükseldi.
  
  ankara'yı bilen bilir, son günlerde hiç olmadığı kadar artmıştı güvenlik önlemleri. her sokağın başında bir polis ekibi, her taraf sivil kaynıyor. gbt'ler, araç aramaları... zaten gezi isyanından sonra güvenpark'ın yarısı boşaltılıp polis merkezi yapılmıştı. 24 saat boyunca yüzlerce polis nöbet tutuyor orada. malum güvenpark'ın dibi başbakanlık, milli savunma bakanlığı, adalet bakanlığı, yargıtay ve daha nicesi... devlet orayı iyi koruması gerektiğini bilir yani.
  fakat ne hikmetse yine bir bombalı araç ankara'nın kalbinde patlıyor. sanıyorum ki "daha fazla polis" ile güvenlik sağlanamadığına iknayız. binlerce polis var zaten avuç kadar yerde. güvenlik açığından dolayı sorumluların istifa etmelerini istemek de bence oldukça naif bir talep. istifa yetmez, içeride-dışarıda savaş politikası güden siyasetçilerin ve hempalarının bir an önce alaşağı edilip yargılanması gerekir.
  türkiye mağdur filan değil, bu savaşlarda taraf! biz de akp'nin savaş politikasına ses çıkarmadığımız ölçüde savaşın bir tarafı olmayı ve bir otobüs durağında ölmeyi kabul etmiş oluyoruz malesef. ankara'daki bu dinmek bilmez yanık kokusunu tek dağıtabilecek olan hem suriye'deki hem de kürt illerindeki akp politikalarına son vermek ve orta doğu'yu bu yangından bir bütün olarak kurtarmaya çabalamak olacak.
• nur içinde yatsın
• ozancan akkuş
  ozancan akkuş
  ozancan akkuş
  
  adını tekrar edeceğim çocuk her fırsatta. unutmayacağım seni.
  çünkü seni kardeşimle bir tuttum, bir oldunuz benim gözümde. kardeşime her baktığımda seni de göreceğim.
  
  ışıklar içinde uyu.
• ankara fen lisesi yıllarından tanırdım ozanı. ailesini de ailem tanırdı. gaziantep'te yaşarlardı. ozan biricik oğullarıydı. onun iyi bir eğitim alması için canlarını dişine takıp çalıştılar. bu çocuk önce antep'in küçük bir ilçesinden türkiye'nin en iyi liselerinden birini kazandı. lise boyunca yurtta kaldı. gurbette 4 yıl boyunca hayata tırnaklarıyla tutundu. çok kişi bilmez lisede yatılı kalmanın zorluğunu. 14 yaşında taşradan gelip büyük şehirde bir başına hayata sıkı sıkı sarılmak her babayiğidin harcı değildir. o çocuk başardı, hayata sıkı sıkı tutundu. sonra odtü elektrik elektronik mühendisliği bölümünü kazandı. bugün ailesine daha az yük olmak için verdiği özel dersin dönüşünde lanet bomba geldi onu buldu. aynı sıralarda büyüdüğümüz çocuğu bizden aldı.
  sen 20 yaşında kadar hayatın her zorluğuyla sonuna kadar mücadele et, afl'yi bitir, odtü ee'yi kazan sonra bir lanet bomba senin canını alsın. ozan'ın babası şu anda antep'ten bir arabanın içinde oğlunun cesedini almak için geliyor. ozan'ın babası yıllarca çalışıp oğlunu en iyi şekilde yetiştirmek için canını dişine taktı. öfkem dinmiyor, ozan suçsuzdu...
• yıllarca çalışıp odtü elektronik bölümüne giren, annesinin gurur duyduğu, pırıl pırıl bir çocuktu. artık annesinin biricik oğlu yok, eve giderken bomba saldırısıyla öldü. ankara'nın en işlek noktalarından birinde bu gencin ve diğer insanların ölmesi siyasilerin en ufak şekilde gocunmasına neden olmuyor. tırnağı bile etmeyecekleri bu çocuğun ölümünden hiçbir siyasi suçluluk duyup istifa etmeyecek. işin ilginç yanı, herkes de koyun gibi tepki verecek, ne de olsa bombaların patlaması kanıksadığımız bir durum.
  nur içinde yat çocuk.
  edit: aynı liseden mezun olduğumuzu öğrendiğim, belki de aynı sıralarda oturduğumuz çocuktur. ölümüyle gözlerimi doldurmuştur.
• keşke ismini hiç öğrenmeseydim de yaşasaydı dediğim insanlardan biri. şanssızlığı yanlış zamanda yanlış yerde olması değil, kaçbin yıllık insanlık tarihinde güzel yaşamının bu döneme denk gelmesidir. başsağlığı dilemek, nurlar içinde yatsın demek bile çok zor geliyor...geride kalan ailesine, sevdiklerine dünyanın bütün sabırlarını diliyorum. gencecik ya da değil kim bilir kaç hayat ışığı söndüren ve hala cezasını çekmeyen gerçek suçlulara lanet ederek...
• ah be çocuk, yolumuz odtü'de kesişmedi seninle, ama bugün adını hiç unutmamak üzere öğrendim...
  
  daha hazırlıkta olduğunu görünce içim yandı. kendimi düşündüm odtü hazırlıktayken ve sonrasında bu okulda yaşadıklarımı, hayallerimi, devrimde arkadaşlarla geçirdiğimiz geceleri, ilk aşkımı, devrimdeki mezuniyet yürüyüşünü... bunları senden çaldıklarını düşünmek içimi kanatıyor.
  
  ahh çocuk, senden hayatının belki de en güzel zamanlarını çalanları hiç affetmeyecek ve unutmayacağım. şimdi sen de benim bir kardeşimsin...
• ne hayallerini, ne umitlerini, en guzel caglarini caldilar. ne denilebilir ki.
  ali deniz uzatmaz in ardindan "gözlerimizinden akan yaş bile ellerinzdeki kanı temizleyemeyecek o temiz adam herzaman sizn yakanızda bizim kalbimizde kalacak" yazdigini twitter hesabi uzerinden gordum. kalbimizde kalacaksin demeye bile dilim varmiyor.
  kim bilir; kac temiz insan daha bu kirli, vicdansiz duzen icinde katledilecek. kelimelerin bittigi noktadayiz. caresizligin, umutsuzlugun yasandigi noktada. ne ugruna bu bombalar, savaslar? ınsanlarin hayatlarini calip ardindan umutsuz, yasayan oluler birakmak ne ugruna? savasiniz, duzeniniz, insanliginiz, inandiginiz her ne varsa yerin dibine batsin.
• ınstagram fotoğraflarına bakarken göz yaşlarıma engel olamadım. yazık. çok yazık.