paranın para olduğu zaman ^*

• sarfeden kisiye daha gerisini getirmeden atma recep din kardesiyiz demenin gerekli hatta farz oldugu söz.
• para pula donusmeden onceki zaman...
• paranın değerli olduğu zamanları anlatan bir sözcük. 90'lı yıllarda yüksek enflasyonla birlikte paranın iyice değersizleştiği zamanlarda dedem çok kullanırdı bu lafı.
  
  - dede sen evini kaça almıştın?
  + 12 bin lira yavrucum.
  - vay be amma ucuzmuş!
  + ama o paranın para zamanındaydı. maaşım 150 liraydı.
  
  şeklinde diyaloglar yaşardık dedemle.
  
  ama artık paradan 6 sıfır atıldığı için aynı durumun tersini biz çocuklarımızla yaşayacağız muhtemelen.
• anlatanların bir çoğunun o dönemde almadığı bir arsa - daire olmu$tur. günümüzdeki emlak fiyatlarındaki astronomik artı$ı görünce de iç geçirme anlamında bu söz öbeğini kullanırlar.
  
  "- paranın para olduğu zaman, almadım $uradan bir arsa / daire $imdi kö$eliktim $erefsizim."
• 'buralar hep sahildi, denize girerdik, sonradan doldu' nun ufak kardesi. bu ikisi ayni muhabbette gecmezse o gun karacucenin laneti ustunuzde olur.
• genellikle maa$/ucret kar$iligi cali$an kimselerce sarf edilir bu soz. para "para" olsa da olmasa da servet her zaman servettir cunku.
• böyle bir zaman yoktur efendim. hep bir önce ki jenerasyonların uydurmasıdır. yok neymiş 20 liraya ev alınıyormuş amına koyim alsaydın o zaman aldığı maaş 20 kuruş tabi. o zaman da. hiç o zaman aldığı maaştan bahsetmezler bunu söyleyen insanlar. para her zaman para işte varsa var yoksa yok. sonra yok efendim 10 liraya araba, 25 liraya dutluk falan. la yörü git.
• şavkar altınel'in bir şiiri.
  
  "sylvia plath'in ariel'ı duruyor kitaplığımda,
  71'de ilk avrupa'ya gittiğimde alınmış.
  on yedimdeyken "çok ciddi ve entellektüel"dim;
  fısıldaşan turistlere kaş çatarak
  müzelerin parke gıcırtılı sessizliğinde
  dikilip durdum o yaz,
  notlar aldım, anılarımı yazdım.
  
  türkiye'ye döndükten sonra
  dört kişi "kamp kurduk" tatil boşu bir katta
  (plath'ı da aldım yanıma).
  briç oynadık günlerce,
  iskambiller takvim yaprakları gibi
  kayıp gitti parmaklarımızdan;
  çikolata ile konyak içtik
  ve uzaklardan tek tük korna seslerinin
  geldiği o tozlu, dingin akşamlarda
  içimizde garip bir ölümsüzlük duygusuyla
  oturduk balkonda
  karanlık derinleşirken arasında apartmanların,
  denizin usulca
  bir kumsaldaki kabukları örtmesi gibi...
  
  40 peni vermiştim ariel'a topu topu:
  bu bolluk inanılmaz geliyor şimdi."
  
  oysa sezai karakoç ne demişti balkon şiirinde:
  
  "çocuk düşerse ölür çünkü balkon
  ölümün cesur körfezidir evlerde".
  
  altınel, balkondan düşmüş ama ölmemiştir. devam altınel.
• ülkemizde 80'li yıllar öncesine tekabül eder. ne yaptıysanız o dönemde yapmışsınızdır sonrası laf-ı güzaftır.
• (bkz: paranın pul olduğu zaman)