peter watkins

• bayragi sagdan sola dalgalandiran aykiri yonetmen.
  
  savas karsiti herkesin gonlunde yeri olsa da yertsiz-yurtsuzdur.
  
  ingilizdir ama aksani amerikanlasmistir. isvec, abd ve kanadadan sonra su anda litvanyada yasamaktadir.
  
  land of freedom veya land of free-man diye honkurulen bir ulkede^*, sozkonusu ulkeyi itin poposuna soktugu icin basina gelmedik kalmamistir.
  (bkz: punishment park)
  bu filmde, yonetmen basina gelenleri kisaca!, filmin basindaki 25 dakikalik sunu'da anlatmaya calisir.
  
  avrupali muhalif yonetmenler, amerikan sinirlarindan iceri giremezken, (girseler de dogu universitelerinin iki-uc anfisindeki kisitli gosterimlerden sonra sublimlesirler) watkins okyanusun oteki tarafindan atilmis, dunyanin en uzun sureli yanan molotof kokteylidir.
  muhalif otesi yaraticiligi, inancli radikal kisiligi, gerilla azmi ve siradisi yonetmenligi abd'nin ikibinli yillardaki diger muhalif yonetmenlerin yolunu acmis, cesaretlendirmistir.
  (bkz: michael moore)
  
  oncudur.
  
  dvd ve paylasim siteleri sagolsun; eserleri, elalti piyasasindan genis bant iletisim kanallarina terfi etmistir.
• (bkz: la commune paris 1871)
• belgesel formatında yarı kurgusal filmler çekmesiyle tanınmış ingiliz yönetmen. çok uzun filmleri vardır bu yönetmenin. örneğin resan filmi 14 buçuk saattir. the freethinker 4 buçuk, la commune paris 1871 5 bucuk saattir. böyle uzunluğuna bakıp "vay efendim, adam senelerini vermiştir bu filmlere" dersek yanılmış oluruz. zira son filmi la commune paris 1871 sadece 13 günde çekmiştir. o kadar da beceriklidir işte. bu filmde paris komünü nasıl anlatılır göstermiştir dünya alame. insan izlerken, bu ne anlatım, bu ne kurgu dedirtir. anlatım olanaklarının nerelere varabileceğine, sinemanın nerelere geldiğine şaşırır insan.
• amerika'da dağıtımı yasaklanan "ceza parkı" filmi bu gece saat 24:00'te fransız kültür merkezinde ^* gösterilecek olan yönetmen.
  
  (bkz: punishment park)
• peter watkins, kraliyet sanat akademisi’nde oyunculuk eğitimi aldıktan sonra televizyon ve sinema kariyerine başlamıştır. bütün filmleri ya belgesel ya da belgesel teknikleriyle anlatılmış kurmaca filmlerden oluşur. bazen tarihi olaylar bazen de yakın gelecekte geçebilecek hadiseler sanki günümüzde yönetmenler ve haberciler bir rastlantı sonucu oradaymış da insanlarla söyleşi yapıyormuş gibi anlatılır.
  
  uzun bir süre isveç, kanada ve litvanya’da yaşadı. şimdi fransa’da yaşıyor. doküdrama‘nın (belgesel tarzı film) öncülerinden biridir. pasifist ve radikal olan filmleri, klasik belgesel filmlerin ve kurmaca filmlerin sınırlarını güçlü bir şekilde gözden geçirmiştir. esas olarak eserlerini ve fikirlerini; kitle iletişim araçları ve bir film ya da televizyon belgeseli ile olan ilişkimiz, katılımımız etrafında yoğunlaştırır. watkins’in filmlerinin hemen hemen tamamı, tarihi olayları veya gelecekte gerçekleşeceği varsayılan olayları incelemek için dramatik ve belgesel öğelerin bir kombinasyonunu kullanmıştır. bunlardan ilki olan culloden, 1745 jacobite ayaklanması‘nı belgesel bir tarzda tasvir etti; sanki televizyon muhabirleri katılımcılarla röportaj yapıyor ve savaşa katılıyorlardı. la commune‘de, paris’teki komünlerin günlerini, fransız olmayan aktörlerin büyük bir oyuncusu ile yeniden canlandırır. punishment park‘ta ise abd’nin 70’lerdeki siyasi atmosferini üç insan tipi üzerinden eleştiriyor. 2004 yılında medya krizi, monoform ve en önemlisi yeni görsel-işitsel medya formlarının oluşturulması konusundaki tartışmaların eksikliği üzerine yoğun bir makale olan media crisis adlı bir kitap da yazmıştır.
  
  2001’de litvanya’da bir komünist tema parkında kameraya doğrudan 30 dakikalık bir monologdan çekilen watkins’in sözleri, tüm filmografisi boyunca gelişmiş bir medya eleştirisini yansıtıyor ve bununla ilgili olarak daha yakın tarihlerde web sitesinde uzun süren ve düzenli olarak güncellenen bir medya bildirisi de var. watkins, sinema veya televizyonun izleyiciyle kurduğu, pasif, hiyerarşik, gözlem tabanlı ilişkisiyle sıkıntı yaşarken, kendi çalışmalarıyla bu dinamiği bozmaya ve olası alternatifleri araştırmaya çalıştı. kaçınılmaz olarak, medya yayıncılığının siyasi yapılarıyla uğraşarak, bir zamanlar kendisine destek veren kurumlarla da çatışmaya girmiştir.
  
  filmografisi
  
  la commune (2000) – ı 5 saat 45 dk ı
  fritänkaren (1994)
  the media project (1991)
  resan (1987)
  aftenlandet (1977)
  fällan (1975)
  70’ernes folk (1975)
  edvard munch (1974)
  punishment park (1971) – ı 1 saat 31 dk ı
  gladiatorerna (1969)
  privilege ( 1967)
  the war game (1965) – ı 48 dakika ı
  culloden (1964)
  the controllers (1963)
  the forgotten faces (1961)
  the diary of an unknown soldier (1959)
  the field of red (1958)
  the web (1956)