pop milliyetçilik

• turkiyede ozellikle tanil bora, kemal can ve can kozanoglunun ustune bayagi yazip cizdikleri olgusal gerceklik.
• iletişim yayınları/birikim çevresindeki yazar-çizer-sosyolog taifesinin yıllarca işlediği bir malzeme olmuş kavram. başlıktaki ilk girdinin tarihinden de türkiye'de 90'lar sonu 2000'ler başında bir şöhreti olduğunu çıkartabilirsiniz. can kozanoğlu pop çağı ateşi isimli harika eserinde buna da yer vermiştir; tanıl bora ise milliyetçiliğin eleştirisi bölümünün kadrolu çalışanı olduğu için hemen her eserinde bir şekilde ipin ucunu bu kavrama takmıştır.
  
  "bir arkadaşım ekolü" üzerinden gittiğimde, bu kavram hakkında yapılan bir benzetme, geride kalanlara yol gösterici olabilir. pop milliyetçilik; 90'larda antalya clublarında, bozkurt çeken delikanlılarımızın coşku ve heyecan içinde, rus kızlarla beraber denize atlamasında görünen şeydir. milliyetçiliğin devletlû sembol ve anıtlarından dışarıya taşması; halka, çiğ biçimde mâl olmasıdır.
  
  pop milliyetçilik ve resmi milliyetçilik, ay ve güneş gibidir; tek bir sistemin parçası olarak birbirlerini etkiler, besler ve dönüştürür. biri olmadan diğeri olmaz değildir ancak bu senaryo eksik kalacaktır. ikincisi; her pazartesi ve cuma günü önünde tören yapılan atatürk büstleri, 24 türk devletini temsil eden cumbabalık forsu, senfoni orkestralarının icra ettiğı ve yeni rejimin marş yazmaya elverişli heyecan düzeyini yakalayabildiği tek dönem olan erken cumhuriyet'ten kalan marşlar, rozetler, madalyalar, "ne mutlu türküm diyene" benzeri sözlerden oluşur. devlete aittir, devlet tarafından üretilir, korunur ve sürdürülür.
  
  pop(üler) milliyetçilikte artık sembollerin ve değerlerin sahibi halktır; bunları da o üretir ve taşır. onuncu yıl marşı'nın düğünlerde, diskolarda çalınan o çok çok meşhur kenan doğulu cover'ı, pop milliyetçiliğin harika bir örneği ve temsilcisidir; birikim ekibi de buna sürekli atıf yapar zaten. ama iş burada kalmaz. atatürk imzası/dövmeleri, atatürk baskılı kupalar; son on yılda göktürkçe yazılmış dövmeler, kurt kolyeleri, doblo arkalarına yapıştırılan kayı tamgaları da buna katılmıştır. pop milliyetçilik tartışmalarının zirvede olduğu 90'lar sonunun mhp'nin altın çağına rastlaması bu ürünlerin çeşitlerini de etkilemiş elbette.
  
  pop milliyetçilik ve resmi milliyetçilik, bir asansör vasıtasıyla birbirine bağlıdır; bazen resmi milliyetçilik katından bir şey alt kata iner, bazen de alttan yukarıya bir şey çıkar. kayı tamgasının akp tarafından çalınması ve iyi parti tarafından tekrar çalınması (!) ikinci harekete; ertuğrul-osman-alparslan üçlemesiyle kurulan akp tarihçiliği tiyatrosu yüzünden eline kılıç alan, börk takan vatandaşlar da ilkine örnektir.
  
  bu açıdan halk tv, gerçek bir pop milliyetçilik şaheseridir çünkü temel geçim kaynağı pop milliyetçiliğe uygun atatürk/chp/kemalizm konulu ürünlerin satılması ve tüketilmesidir.