puritanical euphoric misanthropia

• dimmu borgir'in 2001'de cikan en son albumu..
  dinleme serefine erisemedim, sadece burn in hell coverini dinledim, gayet hos..
  dinliyenlerdende super pozitif yorumlar almaktayim..
  dogru yazmisimdir insallah harf hatasi olmasin die bi kac kere kontrol ettigim album..
• ismini uzun süre telaffuz edemediğim ,alsancak kıbrıs şehitlerinden aldığım dimmu borgirin son albümü.
• parcalarda yer alan krosların insanı bastan cıkardıgı album.
  vokalinden hazzetmesemde kroslar icin dinlenesi album.
• şahsımca dimmu borgir'in müzikal olarak en üst seviyedeki albümü.
  nagash'ın bırakmasıyla gelen yeni basçı, mandrake klavyecinin şutlanmasıyla gelen "genç yetenek" klavyeci ve cradle of filth'le takas olan bateristleri şeklinde olan eleman değişimleri gruba yaramış kanısındayım.
  
  ki sonuç olarak yeni line-up şöyle olmuş:
  shagrath - vocals,
  erkekjetter silenoz - lead guitar,
  galder - lead guitar,
  nick barker- drums & percussion,
  ics vortex- bass,
  mustis - synthesizers & piano.
  
  albümdeki şarkıların listesi ise şöyle:
  1. fear and wonder (intro) (2:47)
  2. blessings upon the throne of tyranny (5:18)
  3. kings of the carnival creation (7:48)
  4. hybrid stigmata-the apostasy (6:57)
  5. architecture of a genocidal nature (6:08)
  6. puritania (3:06)
  7. indoctrination (5:57)
  8. the maelstrom mephisto (4:42)
  9. absolute sole right (6:26)
  10. sympozium (5:13)
  11. perfection or vanity (3:36)
  12. devil's path, re-recording feat. andy la roque (5:32) (bonus)
  13. burn in hell, twisted sisters cover (5:05) (bonus)
  
  albümde dikkat çekici olarak baterideki kalite artışını, şarkıların eski dimmu borgir albümlerine göre kompleksleşmiş yapısını söyleyebilirim..
  bu güzel bir tad yaratmış ve albümü gayet tekrar tekrar dinlenebilir ve her dinlendiğinde yeni birşeyler bulunabilir kılıyor.
  ayrıca yeni basçımızın eklediği ara ara duyduğumuz clean vokaller şahsımca müthiş güzel olmuş.
  bir de "misanthropia" kelamına gönderme yaparcasına daha duygusal riffler var sanki gibi geldi bana..
  velhasıl eklemek lazımdır ki "puritania" şarkısı da samael severlerin kulağına çok hoş gelecektir kanımca..
  bir son eklenti olaraktan bonus şarkılar olmadan albümün dinlenmesini tavsiye ederim ben şahsen. zira ben iki ayrı playlist yaptım biri extended biri normal şeklinde, albümün konsept yapısını bozmayak deyu..
  özetle son zamanlarda dinlediğim en iyi albümlerden biri..
  şiddetle tavsiye ederim.
  10\10
• death cult armageddon'dan önce yapılmış olmasına rağmen kanımca bu albüm ondan da üstündür, grubun zirvesidir, mustis'in dehasını, nick barker'ın hayvanlığını ne kadar dinlesek "yuh" desek azdır...
• dimmu borgir in en iyi albümüdür. bu albümün böyle olmasında cradle of filth den gelen aşmış davulcu nick barker, dimmu borgir in gizli beyni olan mustisve ics vortex in gelmesi , shagrath ın hayvani vokalleri ve silenoz un söz yazma ve genel parti yazımındaki gelişiminin etkisi çok büyüktür. davullardaki kaliteyi , müziğin melodik bir yapıya oturmasını daha önceki dimmu borgir albümlerini dinlemiş standart bir müzik dinleyicisi bile anlayabilir. albümdeki herhangi bir parça normal bir grup tarafından yapılamayacak kadar spastiktir.
  
  black metal den haz etmeyen bünyelerin bile sevebileceği tarzda melodik olan, her dinlediğimde beni benden alan bu adamlar insan değil be dediğim aşmış albüm.
• teknik olarak çok üst,öyle ki bu black metal black se ben de glam cıyım dedirtiyor.
• yıllar geçse de hiç eskimeyen, açıldığında aynı zevkle dinlenilen dimmu borgir'in kanımca zirve yaptığı albümdür. klavyecinin müthiş partisyonlarla albümün melodisine can kattığı, nick barker'ın zaten abarttığı, kayıtlarının ise gördüğüm en kaliteli black metal kayıtları olduğu albüm ayrıca.
  death cult armageddon'daki fazla efektli, digital kayıt ile karşılaştırıldığında hem ruhu hem de sounddaki temizliği ile takdiri hakeder. black metal dinleyemicek bünyeler bile bu albümden bir kaç parçadan hoşlanır, hatta açıp tekrar tekrar dinleyenlerine de rastladım. ha bu pisliğe kulağı alışık olanlar ise zaten tapmaktadır o ayrı.
• ilk aldığım metal albümü. istiklal mephisto'da görmüştüm ve görür görmez hassiktir satılıyor mu dimmu borgir diye üzerine atlamıştım.
  industrial bir sound var genel olarak ama atmosferi yine her zamanki gibi üst düzey. vokal gücü daha zayıf öncelere göre, ki beklerim, adam yıllarca sikti ağzını boğazını (:
  
  işin en iyi yanı, şarkılardaki "çeşitlilik". hiç çekinmeden korkmadan ne renk varsa katmışlar albüme, şarkıdan şarkıya komple dinlediğinizde (cdyi takıp dinliyorduk sırayla) darlamayan bir yapısı var. ki bu bahsi geçen şey bir çok black metal albümünde yoktur.
  bir de fear and wonder şahsımca bir şaheserdir.